Een dure zaterdagmorgen

Het liefst slaap ik uit op zaterdag. Ik ben graag lui. Sinds Saar geboren is, heeft uitslapen een hele andere dimensie gekregen. Vandaag had ik graag uitgeslapen. Saar was vannacht onrustig. Het lukte haar niet om in haar diepe slaap te komen. En dus kwam ze elk half uur. Elk half uur lieve mensen. Na wat troostende woorden en de speen ging ze weer braaf slapen. Maar, juist vandaag moesten we op tijd weg voor de meest spannende gebeurtenis in tijden: shoppen.

De kledingkast

Ik ben geen minimalist. Ik doe al zeker niet aan project 333. Je kunt beter zeggen dat ik zelf beschik over een kledingwinkel. We hebben een heuse inloopkast. Zo’n echte. Mijn dochter -die toen nog lang niet op komst was- moest een gedeelte van haar kamer inleveren hiervoor. De linkerkant is het hanggedeelte en de rechterkant is het leggedeelte. Boven is van mijn man en onder van mij. En we hebben kledingliften. Kende je dat principe? Ik ook niet nee… Reuzehandig als je zo klein bent en je moet de overhemden van je vent ophangen. Alle maten hangen er in mijn gedeelte: van XXS tot L. Jurkjes, broeken, tops, blazers, zwangerschapskleding en chillkleding (mijn favo). Van maat XXS heb ik inmiddels afscheid genomen. Dat was uit de tijd dat ik nog niet over heupen, billen en borsten beschikte. Mijn gewicht fluctueert nogal. En de kleding dus ook. Na de geboorte van mijn dochter, ging ik me te buiten aan alles wat ongezond is. Na een jaar van strikt diëten en sporten onder leiding van een beul en daarna 9 maanden voortdurende misselijkheid en een streng dieet vanwege mijn zwangerschapsdiabetes liet ik mezelf een beetje gaan. Ik vond dat ik het verdiende. Maar ik gunde mezelf iets teveel vrijheid, ben ik bang.

De afspraak

En dus belandde ik bij de grotere maten in mijn eigen kledingwinkel. En toen scheurde ik uit een broek. En toen uit een andere. En die andere broek zat wel erg krap. Ik koop geen kleding op internet en in 2020 heb ik alleen wat zwangerschapskleding gekocht. Het grootste gedeelte van het jaar woonde ik in de comfortabele positiekleding. Samen met mijn man maakte ik een afspraak bij een lokale kledingwinkel. Hij aan de mannenkant en ik aan de vrouwenkant. En dan maar op zaterdagmorgen om 9.30 uur, hopelijk een rustig tijdstip. Het was rustig. Er waren twee andere klanten en een stuk of zes verkoopsters aan mijn kant. Mijn wederhelft had een nieuw kostuum nodig. Zo’n man in pak vind ik vrij sexy trouwens.

De schade

Broeken vinden is vrij lastig voor me op dit moment. Een xxs is qua lengte vaak prima, maar als je naar een M of L gaat, dan wordt de broek automatisch ook langer. En ik ben niet zo lang hè? Maar ik slaagde. Zoals de meeste vrouwen kwam ik met meer thuis dan waar ik voor op pad ging. Zonder blikken of blozen trok ik de bankpas. Maar het deed zeer. Het kostuum is nog niet afgerekend, omdat het nog wat aangepast moest worden hier en daar. Als ik de prijskaartjes bekeek, heb ik zomaar het idee dat dat kostuum bijna net zoveel kost als mijn aankopen. En dus schaam ik me een beetje. En hij krijgt óók nog 40 euro korting… Die financiële pijn komt volgende week nog.

Ik kocht:

• 2 jeans
• 1 broekpak
• 1 blazer
• 1 overhemdgebeuren
• 1 blouse
• 1 topje

En de schade? Ja, wil je dat wel weten? Nou…. Vooruit. Als ik het snel zeg, valt het mee. Voor de goede orde; alleen voor mijn kleding.

€ 504,65

Tot slot

Nog wat huishoudelijke mededelingen. Mijn dochter kreeg ook wat uit de click & collect. Namelijk een nieuw verantwoord badspeeltje t.w.v. 13 euro. En ik kocht nog wat loempia’s. Drie om precies te zijn. Voor mezelf dan. En drie voor de wederhelft. Samen goed voor 9,50. En ik moet heel misschien die kledingwinkel van me eens gaan opruimen. Misschien een mooi klusje voor de zondag. Alhoewel ik betwijfel of dat in een middag geregeld is. Project 333 zou toch wel wat voor me kunnen zijn. Wellicht. Ooit. Maar wat moet ik dan met al die ruimte?