Vakantie!

…. nou ja, bijna dan.

We hebben morgen nog een verplichte studiedag. En de maandag na de vakantie weer. En 30 maart de afsluiting van een project met de kinderen en hun ouders. Uiteraard in de avonduren. Dit zijn zomaar 20 uren extra in 1 maand tijd. Gelukkig heb ik dan ook 34 weken vakantie per jaar in het onderwijs. Dat compenseert de boel een beetje.

In de vakantie zou ik willen dat ik bij kan komen. Maar in de praktijk zal ik wel bezig zijn met mijn studie. Ik moet nog 2 onderzoeken opzetten en ongeveer 100 reflecties schrijven. Deze week begreep ik dat er een simpelere manier is om aan je punten te komen: je docent betalen. Ik vind het heel erg triest dat een docent van mijn opleiding dit doet. Hoe serieus kun je jezelf dan nog nemen?

Bijkomen is wel even nodig na een aantal hectische weken. Ik ben bezig met een blogpost over hoe het mij vergaan is na het stoppen van de behandeling. Daarnaast zijn we allemaal al twee keer ziek geweest in dit huis en Saar vrij heftig. Ook haar gastouder is ziek en aangezien er niemand is die drie dagen kan oppassen, zijn mijn ouders overgekomen. Ik ben ze heel dankbaar dat zij even de zorgtaken hier op zich nemen. Mijn man had dienst en werkte de hele week zonder assistente vanwege ziekte. Hij moest er deze week midden in de nacht nog uit om iemand uit zijn lijden te verlossen. Wij functioneren op dit moment op de laatste restjes energie die we hebben.

Op school gaat het goed en leuk. Ik voel dat ik mijn plekje gevonden heb op een school die goed bij mij en mijn visie past. Ook de groep past heel erg bij me. Ik voel enorm veel liefde voor deze leeftijdsgroep en ik merk dat ik echt het beste uit mezelf en hen kan halen op deze manier. We zijn na een paar weken al enorm aan elkaar gehecht: de kinderen en ik. We staan ook voor uitdagingen. De grootste is wel: ” ja maar dat doen we bij de andere juf noooooit”. En voor wie nog even wil lachen……. Leerlingen in groep 3 halen nog weleens klankclusters door elkaar heen. Kijk maar eens goed naar onderstaand plaatje……