Vorige week zaterdag ging ik een avondje uit met mijn man. Het was gezellig en ik voelde me zelfs zo fit dat ik nog wel even had willen stappen. Maar dat deden we niet: want finale WIDM. Zondagmorgen werd ik doodziek wakker. De uitslag van de coronatest was heel erg duidelijk. Nog veel sneller dan bij mijn zwangerschapstest, verschenen er twee streepjes.
We zijn nu bijna een week later en ook mijn man en dochter kregen het. Saar hebben we niet getest, maar ze kreeg dezelfde symptomen als wij. Eigenlijk hoopte ik dat ik het ooit al gehad had en niet gemerkt had. Hij werkt in de zorg en ik in het onderwijs. De besmettingen zijn ons de afgelopen jaren om de oren gevlogen. Ik kon me haast niet voorstellen dat ik het nog niet gehad zou hebben. Maar niets bleek minder waar. We zijn nu een week later en gelukkig zijn we herstellende. Frappant is het wel een beetje: mijn dochter (zonder vaccinaties) is kort maar vrij heftig ziek geweest. Mijn man (zonder booster) heeft alleen een beetje keelpijn gehad. En ik ben volledig gevaccineerd en geboosterd en ben echt behoorlijk ziek geweest. Het heeft er even om gehangen om toch hulp in te schakelen, aangezien ik ook moeite met ademhalen kreeg.
We zijn nu een week verder en naast algehele malaise heb ik nog last van de volgende symptomen: hoesten, verkouden, benauwd (vooral als ik ga liggen) en ik heb geen smaak en geur meer.
Meneer en dochterlief mochten vandaag uit quarantaine en zijn lekker wezen wandelen samen. Ik heb heel even in het zonnetje op de border van de hortensia’s zitten kijken naar de grootste schat in mijn leven. Helaas blijf ik vanwege de klachten nog wel even binnen de muren van mijn eigen huis.
Wat vervelend toch die Corona, veel beterschap.
Ik denk dat je de booster niet voor niets hebt genomen en heb je erger voorkomen.
Inderdaad, ik ben heel blij dat ik die heb gehad.