Vandaag bedacht ik me dat ik toch écht een fotoboek van je wil maken. Soms krijg ik herinneringen van je op mijn telefoon. Je bent zo veranderd. Momenteel lijk je erg veel op je vader. Mooi man. Voor mij toch altijd een bevestiging dat ze het goede reageerbuisje gebruikt hebben. Zeg ik een beetje grappend, met een serieuze ondertoon.
Je ontwikkeling gaat zo snel, dat het zelfs met een maandelijkse update nauwelijks bij te houden is. Je bent me d’r één lieve grappige Saar. Ik ben uitzonderlijk trots op je.
We namen een voorschot op je tweede verjaardag, nadat bleek dat je een trampoline helemaal het einde vond. Je eerste keer op de ’boink’ is gefilmd en je giert en brult het uit. Het allerhardst als je letterlijk op z’n kop vliegt. Elke avond sta je in het raamkozijn voor het slapengaan en kijk je naar de ’boink’ van de buurjongens. Toen er in de buurt een flink exemplaar trampoline te koop kwam, grepen we die kans aan. Sinds afgelopen donderdag staat het kolossale geval in de tuin. Het plezier dat je er tot nu toe van hebt gehad is onbetaalbaar. Het liefst zo gek mogelijk en de trampolinebeweging (kont naar achteren, sprongetje in de lucht en op je kont laten vallen) heb je al helemaal onder controle. Het allerallerleukst is als papa springt en je een meter de lucht in vliegt. En dan de overtreffende trap van allerallerleukst is als je op mama’s buik zit terwijl papa dat doet en we samen door de lucht vliegen.
Blauwe plekken, schaafwonden en bulten zijn ook aan de orde van de dag. Meestal geen idee hoe je er aan komt, want je huilt echt nooit. Laatst zat je vinger tussen het hek. Want ja, dat kan je nu ook. Schuifslotjes van het hek openmaken. En je velletje zat er tussen. Je beet op je lip. Letterlijk. Geen kik. Daarna ontstond er een flinke bloedblaar. Het hek heeft nu dus een dubbele beveiliging. Laatst ook een dikke bult met snee op je hoofd. Soms een beetje eng, want ik kan slecht inschatten of een verwonding serieus is, omdat je jezelf zo verbijt.
Ik weet zeker dat je stembanden goed werken, want als het niet naar je zin is zet je het op een gillen. Je hebt een schorre stem. Behoorlijk kenmerkend stemgeluid. Anders dan dat van mij, behalve dat ’kenmerkend’ de lading wel dekt.
Je verantwoordelijkheid als moeder van een baby neemt nog serieuzere vormen aan dan eerst. Baby heeft blijkbaar ook gevoel en wordt vaak getroost. Dit doe je op zo’n serieuze manier dat ik soms zelf even moet voelen of de baby nou een hartslag heeft of niet. Je deelt je leven met haar en samen met jou beleeft ze alle avonturen mee. Meestal als we op stap gaan mag baby niet mee, want dan ’gaat ze slapen’. Soms mag ze mee van ons en dan glunder je van oor tot oor.
Je ontwikkelt ook een eigen smaak qua kleding. Laatst had ik je een vestje aangetrokken. Demonstratief trok je het uit onder begeleiding van de woorden: mooie niet mama! Hierna trok ik het onverstoorbaar weer aan, waarop jij nog verontwaardigder zei: leuke niet mama! In een laatste poging het door mij zorgvuldig uitgekozen setje aan te trekken zei je boos: grappig niet mama! En daar had je gelijk in, als je je grenzen zo duidelijk aangeeft is het ook wel fijn als er iemand is die dat serieus neemt. Sowieso wil je je eigen sokken kiezen en bij elk paar maak je geluiden als: mmhmm.. nee… tie niet.
Je praat eigenlijk alleen nog maar in zinnen van 3 of meer woorden. Soms combineer je het Fries met het Nederlands. Koestijd (koesen = Fries voor slapen). Ook spreek je het dialect dat ik met me meebracht naar het Hoge Noorden. Soms alledrie de talen/dialecten in één zin. Leuke woorden die je nu zegt zijn: liefurd, boinkie (trampoline), knijptoet, aardbie, gehaktie, wasmasjiene doen, schatjes zoeken (geocachen), mama pen niet bij, groene bus zien, baby ei joeren (roeren), baby siek! Baby saapt! Mama saapt! Sjjttttt. Baby poept! Baby slokkie watur. Baby ook hap. Baby kijk dan!! Keurig! <steekt daarbij 1 vinger op> (ik heb denk ik iets te vaak keurig gezegd als ik vond dat ze iets goed deed).
Je lievelingseten is aardbei, knijptoetje, gehakt(ie), worst(ie), eitjuhhhhhhh (het liefst drie achter elkaar), pastaaaaa (de chocoladevariant) en zijntjes (rozijntjes).
Ik sluit af met een droevige mededeling. Je aandelen staan nu op -2,8%. Als ik je een tip mag geven: buy and hold. Verkoop niet. Want pas als je je aandelen ten gelde maakt incasseer je verlies of winst. Gewoon lekker op je handen blijven zitten. En je weet het, moeders hebben altijd gelijk.
Wat schrijf je leuk over je dochter!
En over dat fotoalbum: ik loop al ruim 7 jaar achter…
Dank je!
Ergens schrijf ik de blogs ook als herinnering. Mocht het er nooit van komen (die fotoalbums), dan heb ik in elk geval nog geschreven woorden en herinneringen die ik heb vastgelegd.
Leuk hoor! Ik snap je helemaal. Met woorden kun je wat dieper komen dan met foto’s.
Zo schrijf ik iedere verjaardag een ‘brief’ aan onze kinderen, waarin ik vertel hoe ik hen zie groeien en vormen. Ook superleuk om terug te lezen.
Oh wauw, wat een mooi idee. Misschien ga ik dat wel doen als ze twee wordt…