Ik heb een nieuwe vriend!

Die titel is een beetje clickbait. Want ik ben gewoon getrouwd. Maar ik heb wél een nieuwe vriend. Ik ben aan het opruimen. Dat gaat best goed. Soms iets minder. En ik heb nu een vrij grote beperking doordat mijn hand ingespalkt is. Ik ben nu dus een soort van opzichter die mijn man vertelt wat hij moet doen met alle dozen en spullen. En nu heb ik illegaal mijn brace afgedaan om dit stuk te typen. Die rol bevalt me overigens uitstekend.

Maar, een nieuwe vriend dus. Het begon allemaal met een beeldje van moeder. Dat weer van mijn oom was geweest. Het was een prachtig beeld met muziekdoos. Nieuw had het geloof ik 150 euro gekost (de bon was nog aanwezig). Voor drie hele euro’s verkocht ik het. Mijn moeder zou het namelijk gewoon naar de kringloop brengen. Als je je nog eens afvraagt waar die pareltjes vandaan komen die je in de kringloop vindt? Nou hier dus. Ik had geen idee van de waarde en zette het op een ruilgroep. En zo ontstond er een curieuze relatie met een meneer. Hij reageerde nogal bijzonder via Messenger, maar ik had in de gaten dat hij het beeldje graag wilde. Hij zou er om komen. Maar kwam niet. Het regende en hij wilde niet dat het beeldje nat werd. Hij kwam de dag erna. Een grijze man met een wilde bos krullen met een guitige lach stond voor de deur. Hij praatte wat bijzonder. Maar was als een kind zo blij met het beeldje. Er volgde nog zo’n muziekdoos bij mijn oom vandaan en dit keer was ik niet gek. Ik vroeg er 30 euro voor. Hij bood 20. We kwamen uit in het midden.

Hij vroeg of ik nog meer van zulke spullen had. Hij verzamelde. En vrienden van hem ook. Laat ik nu net aan het opruimen zijn! Soms plaatste ik iets in de ruilgroep en vaak reageerde hij snel per persoonlijk bericht. Hij kwam al zijn afspraken na en als het niet lukte dan liet hij dat keurig weten. Hij maakte grapjes. En vertelde me daarna ook dat het een grap was, bang dat hij me beledigd had. Inmiddels heb ik een hotline met mijn nieuwe vriend. Bijna alles stuur ik eerst naar hem. Ik vraag kleine prijsjes. En ik weet direct of ik teveel of te weinig gevraagd heb. Vaak gaat hij direct akkoord. Soms probeert hij af te dingen. En soms vraagt hij alleen: is het voor je dochter haar spaarpot (hij heeft mijn baby een keer gezien en toen vertelde ik hem dat alles wat ik hiermee verdien naar mijn dochtertje gaat) en zegt hij dat het zo goed is.

Er is wederzijds respect. Ook als we soms niet uit een deal komen (bijv. een zilveren postzegel). Het is een curieuze man. Ik weet niet of hij handelaar is en mijn spullen weer voor een veel duurdere prijs doorverkoopt. Mij maakt het niet uit. Ik ben blij dat ik van mijn spullen af ben en er wat geld voor krijg. Deze meneer is altijd blij. We wisselen nooit meer dan 20 woorden. Bij wijze van. Ik heb de woorden niet geteld. Soms geeft hij een opdracht: haal die ketting van facebook af (als ik de ketting aan hem verkocht heb). Eerst had ik de neiging beledigd te zijn. Maar ik heb gemerkt dat dat zijn manier van communiceren is. Misschien heeft hij een soort beperking? Hij typt altijd heel kortaf en vertelt er dus bij dat zijn grapjes echt grapjes zijn. Maar in het echt is het een hele vriendelijke beleefde man.

Laatst reageerde hij niet. Ik maakte me zorgen. Als hij online is en iets gelezen heeft reageert hij direct. Hij had het gelezen maar reageerde ik niet. De volgende dag kreeg ik een berichtje dat hij gisteren huishoudelijke taken moest uitvoeren. En dan kan hij niet chatten.

Ik ben benieuwd wat voor avonturen we nog gaan beleven samen. Momenteel zijn we in onderhandeling over een stel lantaarns dat hij op de achtergrond zag van een foto. Ik vind ze spuuglelijk. Maar mijn man is er aan gehecht. Voor de juiste prijs kan ik hem misschien overhalen ze te verkopen. We gaan het zien.

Ik ga gauw mijn brace weer om doen en verder met het uitdelen van opdrachten!