Ik heb werkelijk geen idee. En dan heb ik nog een partner. Eentje die veel werk weliswaar, maar hij is er in elk geval later op de avond en in het weekend. Het lijkt alsof ik geen tijd heb voor alledaagse zaken. Ik ben blij als ik aangekleed en gegeten heb. Met een beetje geluk kan ik douchen. Om 8 uur ‘s avonds kun je me over het algemeen opvegen. Soms ben ik blij dat ik even kan poetsen, als mijn man ‘dienst’ heeft. POETSEN? IK? Nou ja, als je moeder wordt gebeuren er rare dingen. Maar hoe doen al die andere moeders dat? Die er vlak na de bevalling retestrak uitzien in hun maatje XXS en de make-up tot in de puntjes verzorgd?
Gisteren hadden we niet zo’n leuke dag hè kleintje? Je was van slag. Je huilde veel. Correctie: je krijste. Ik kreeg je uit een droom niet wakker terwijl je kei-hard lag te gillen. Ik maakte me zorgen. Maar ik kreeg je gelukkig toch wakker. Verder huilde je nog meer. Ik wist niet wat er was en het maakte me moedeloos. Wat voor moeder ben ik, als ik niet weet wat er met mijn baby aan de hand is? Was het de storm? Het ophogen van je medicatie? Komen er tandjes door? En we konden niet eens een frisse neus halen, want het waaide enorm hard. Blij was ik dan ook dat we om 10 uur konden gaan slapen.
Vanmorgen hoorde ik je roepen. Roepen om ons. Want ja, dat doe je tegenwoordig. Je roept nog niet: ‘paaaapaaa of maaaaamaa’, maar je roept wel degelijk op jouw manier. Na 5 keer roepen draaide ik me om en keek ik hoe laat het was. Half 6 al! Was jij misschien ook moe van de dag van gisteren? Ik strompelde mijn bed uit en ging naar je toe. Die twee grote blauwe ogen lagen zoekend om zich heen te kijken. Toen je mij ontdekte in het duister, trakteerde je me op een enorme glimlach. Zachtjes praatte ik tegen je en je kirde terug. Je kreeg haast de slappe lach van ons geklets! Je warme lijfje tilde ik op en samen gingen we naar beneden. Je hing tegen me aan en kreunde zachtjes. Terwijl ik je een schone pamper gaf, kletste je door. Samen bespraken we de dag van gisteren en we besloten dat we het vandaag een stuk gezelliger zouden proberen te maken! Terwijl ik je flesje in orde maakte, speelde jij nog even lief in de box.
Bij het zien van de fles begin je toch wel ongecontroleerde opgewonden geluiden te maken. Je begint te slaan. Je weet wat dit betekent. En jij lust wel wat. Je hebt een bolle toet van hier tot Tokio en daar zijn we maar wat blij mee. Er waren dagen dat dat anders was. Ik neem je op schoot en geef je eerst al je medicijnen. Je moppert wat, want je wil die heerlijke melk! Maar je weet wat er na je medicijnen komt en je begint gulzig te drinken. Jouw ene hand heeft mijn vinger al gauw gevonden en je klemt je hand om mijn vinger. Je knijpt, om te zorgen dat ik je niet loslaat. Je andere hand slaat wild om zich heen, op zoek naar een stukje mij wat je vast kunt houden. Ik lach je toe. Je kunt het. Je vindt mijn andere hand, met een beetje hulp. En zo ondersteun je mijn hand die de fles vast houdt. Als het op is mopper je weer een klein beetje. Ik til je op en leg je tegen me aan. Tevreden leg je je hoofd tegen mijn schouder. Je armen tegen mij aan. Je kunt al een beetje echt kroelen. Ik luister naar de stilte in huis en geniet van ons moment samen. Tot jij een boer laat, zó hard dat papa er weleens wakker van zou kunnen worden.
De dag is begonnen…
Ach lieverd, het eerste jaar is gewoon overleven, wat die strakke XXS lijven je ook willen vertellen met hun gefotoshopte plaatjes, het is niet realistisch. Dan maar een minder gepoetst huis hoor. Geniet van je kind, van die volle lach, van dat dikke snoetje(ook niks mis mee) Kook wat vaker voor meer keren tegelijk zodat je de dag erna niet hoeft te koken, plan wat samentijd met je partner in(heel belangrijk,en ja, plan dat, het gaat even niet zo spontaan want jullie zijn moe)
Wat een lief bericht <3
Ken je het filmpje van Brigitte Kaandorp: Neem geen kind? Van harte aan te raden!
Die andere moeders doen ook maar wat hoor. De reden dat je dat niet ziet, is dat die ook geen tijd hebben voor insta.
Heus, als je er een nanny en een personal trainer bij neemt, pas jij zo ook weer in maatje XXS. Of je wacht tot je peuter kan lopen. Dan wordt je vanzelf een slanke sprinter omdat je er steeds achteraan moet.
Het zinnetje dat mij er steeds doorheen sleurde was: het is een fase. Het wordt anders. (En ik vertel wijselijk niet welke fases nog komen…)
Sterkte en ik hoop dat je ook kunt genieten!
Dank je voor de lieve en bemoedigende woorden! Het filmpje ken ik niet, maar zal ik straks eens gaan bekijken. Als ze slaapt…
Op de eerste plaats hartelijk gefeliciteerd met je kindje. Indien je de Engelse taal machtig bent: kijk eens op http://www.flylady.net. De website van Flylady Marla ziet er uit alsof die in de jaren tachtig is gemaakt, maar zit tjokvol praktische tips, ook voor jonge moeders met voor iedere dag een ‘werkplan’ met baby steps (kleine stappen) voor dagelijkse, wekelijkse en maandelijkse schoonmaak. Je werkt daarbij iedere week in een andere zone (kamer) van het huis, de overige vertrekken krijgen die week lichte schoonmaak.
Er zijn ook websites en Facebooks van Nederlandse Flybabies.
Tip: zoek de sitemap op, zodat je snel een overzicht hebt van de site èn download de App Flylady. Alles is gratis. (Je kunt een betaald abonnement nemen op de app met persoonlijke begeleiding, maar het gratis gedeelte zal in de meeste situaties voldoende zijn).