Oh lieve Saar… (begin ik hier niet heel vaak mee? Ik moet wat doen aan mijn originaliteit). Ik was twee dagen en één nacht weg. Het lijkt alsof je een lichtjaar groter bent geworden. Je hebt een nieuw woord geleerd. Of eigenlijk twee. Als ik me omdraai kun je weer wat nieuws. Je bent in ontwikkeling.
Dat je een krachtige wil hebt, dat was vanaf je geboorte duidelijk. Maar inmiddels kan ik de mensheid vertellen dat jij een onverwoestbaar krachtige wil hebt. Het grootste bewijs hiervan is onze kamerplant. Al weken ben je bezig. Je weet dat je er naar mag kijken en er niet aan mag zitten. Dat begrijp je. Want, de grootste fout die je kan maken is om jou te onderschatten. Maar je bent net je moeder; een rebel. Dat wat niet mag trekt aan je. Ik weet hoe het is, als dingen een onvoorstelbaar onweerstaanbare aantrekkingskracht hebben op je.
Die kamerplant. We hebben je er al zo’n 500 keer weggehaald. Nijdig ben je. Pisnijdig. Je trekt de hele trucendoos open om er toch aan te mogen zitten. Als het bij je vader niet lukt kom je naar mij en visa versa. Dat manipuleren doorzien wordt door je ouders, dat moet je nog leren. En je geeft niet op. Als je weer weg gehaald wordt bij de plant, krijg je een driftbui. Maar ik kan je één ding zeggen. Je geeft niet op. Nog niet. Het is vermoeiend, om je steeds weer op te pakken. Uit te leggen waarom het niet mag. Je bij de hand te nemen. Te leren dat je soms alleen mag kijken.
Het is lastig. Niet omdat ik je niet met liefde wil leren waar de grenzen liggen in het leven, maar omdat ik zelf zo ben. Ik weet hoe het is om er aan te willen zitten. Te onderzoeken. Gefascineerd te zijn. Mijn moederhart weet dat ik je moet opvoeden. Ik als persoon wil je je gang laten gaan. Niet om te slopen. Niet om je maar je zin te geven. Maar hoe kun je in hemelsnaam je kind iets leren wat je zelf niet kunt? Als ik een bordje zie staan met ‘verboden toegang’, ligt mijn hand al op de deurkruk. Wanneer er staat ‘niet aanraken’, heb ik er al aan gevoeld.
Ik ben benieuwd hoe lang het duurt voor je de plant met rust laat. Misschien krijg je wel een speciale plant die je mag onderzoeken. Maar ja, kun je dan wel leren dat de ene plant wel mag en de andere plant niet? Helaas is er geen handleiding geschreven over hoe een goede moeder zicht hoort te gedragen. Ik doe maar wat. Ondertussen schrijf ik mijn eigen handleiding wel, ofzo.
We doen allemaal maar wat! Zelf ben ik niet van het 500x waarschuwen of verbieden. Zo mocht mijn dochter wel zand en gras in haar mond stoppen. Heeft ze 1x gedaan. Toen bleek dat ze het niet lekker vond, heeft ze nooit meer gedaan. Geleerd van een vriendinnetje die haar 500x kind verbood om zand/gras in de mond te stoppen, wat irritant was dat.
In dit geval zou ik de plant verzettent(als het om 1 plant gaat) of onderzoeken. En dan blijf ik in de buurt om uit te leggen dat hij niet stuk mag. Maar ik ga dan ook uit van mijn ervaringen met mijn dochter, die zou daarna er klaar mee zijn. Jullie dochter ken ik niet. Geen idee of dat bij jullie zou werken.
Ik had toen mijn kleinkinderen geboren werden een aantal planten op lage tafeltjes staan. Deels staan ze nu hoog en deels staan ze boven in de badkamer, zodat de kleintjes er niet bij kunnen. De kleinkinderen van 4 jaar zijn nu oud genoeg, maar voor het kleintje van 15 maanden zouden ze héél interessant zijn 😉