De eerste gezinsvakantie

Ja, corona. Je weet wel. Mijn kind is een coronakind. Vlak nadat ik erachter kwam dat we een baby verwachtten, brak er een pandemie uit. Tijdens de zwangerschap werden in de eerste twee trimesters bijna alle controles geschrapt. Tussen de 10e en de 22e week zag ik geen verloskundige. Daarna kwam ik onder controle van de gynaecoloog. Daar ging ik alleen heen. De belangrijke twintigwekenecho moest mijn man missen. Een videoverbinding werd ook niet toegestaan, dit medische gesprek mocht niet via een videoverbinding plaatsvinden. In mijn eentje moest ik de last dragen om misschien te horen te krijgen dat ons kind ernstig ziek zou zijn. Alle controles en medische afspraken (spoiler: dat waren er nogal wat) moest ik noodgedwongen alleen doen. Na de geboorte mocht er geen familie langskomen in het ziekenhuis. Thuis moesten we al snel in isolatie omdat iemand in onze kleine bubbel toch positief getest was. Onze baby moest mee naar de teststraat toen ze 4 dagen oud was. Toen ik met haar naar het ziekenhuis ging, vroeg er iemand voor de screening doodleuk of er afgesproken was dat er begeleiding (in de vorm van mij) met haar mee kwam. Ik moest een beetje lachen, omdat ik dacht dat het een grapjes was. Mijn kinds was vier weken oud: wat denk je zelf? Dat ze alleen kan? Mijn kind vind mondkapjes doodnormaal en ging op haar 1e pas een keer mee naar de winkel. Dit zijn slechts de voorbeelden die in een minuut bij me opkwamen.

Nou, vakantie kwam het ook nooit van. Nu wel. We hebben voor de zomer van 2022 een vakantie geboekt. En die kost € 1.528,02. Ik hou van reizen. En ik ben er ook niet vies van om flinke bedragen neer te tellen voor mooie ervaringen. Ik ben al letterlijk naar de andere kant van de wereld gevlogen. Dat was een onvergetelijke ervaring, waarin ik mezelf beter leerde kennen. Daar is het zaadje voor de reis naar vrijheid geplant. Ik zocht mijn eigen grenzen op en pushte mezelf in lichamelijke en mentale uitdagingen. Dat kostte iets meer dan dit, maar we waren ook twee maanden van huis en kwamen daarmee los van het leven dat we hier hadden.

Voor bovengenoemd bedrag (waar we ruim twee keer de hypotheek van kunnen betalen), gaan we een kleine 100km verderop naar een park met zwembad, kinderboerderij en indoor speelpaleis. Tien hele dagen, waarin we ook wat familie en/of vrienden kunnen uitnodigen als de maatregelen dat toelaten.

Ik moest even slikken. Het is een enorme luxe dat we deze keuze kunnen maken. En ik hoop dat elk gezinslid een fijne ervaring heeft. En dat is uiteindelijk waar ik graag geld aan uitgeef. Niet perse aan spullen. Maar aan ervaringen.