Invulling van je leven

FIRE zijn. Waar gaat dat nou eigenlijk over? Het ligt eraan aan wie je dat vraagt, denk ik. Voor mij persoonlijk gaat FIRE zijn of worden om de vrijheid die het met zich meebrengt. Ooit, toen ik net begon was zou het antwoord iets geweest zijn in de trant van: ‘zoveel geld hebben dat ik nooit meer hoef te werken’. Maar er gebeurde iets bijzonders. Door de jaren heen liep ik niet alleen verder op het FIRE-pad, maar groeide ik zelf mee. Ik veranderde. Mijn leven veranderde. Mijn perfectionisme, gedrevenheid, passie, temperament, puurheid en naïviteit ben ik nog niet ontgroeid. Wel ben ik milder geworden. Iets geduldiger. Ik leerde anders naar de wereld om me heen kijken. Mijn blik verruimde. Mijn houding werd opener. Voor mij gaat FIRE zijn (nu) vooral over wie ik ben en wie ik wil zijn.

Twee-en-een-half jaar geleden kwam fuck-you money heel goed van pas, om de keuze te maken om mijn dromen achterna te gaan en een ongezonde werksituatie achter me te laten. Het viel samen met het moment waarop ik erachter kwam dat er een wonder in mijn buik groeide. De afgelopen jaren heb ik ongekend hard gewerkt, voor mijn doen dan. Ik probeer namelijk in het leven zo min mogelijk dingen te doen die ik niet leuk vind. Het beste woord dat hierbij past is ‘lui’ of ‘efficiënt’. Maar, ik werkte hard. Ik zocht en liep tegen de grenzen van mijn kunnen aan. Niet omdat het niveau van mijn opleiding te hoog ligt, maar omdat er iets bijzonders gebeurt met mij op de momenten dat ik me oncomfortabel voel. Ik spring uit vliegtuigen en loop graag over de rand van het ravijn. Een bord met eten of de storm maakt me bang. Of als ik denk dat ik iets niet kan. Wie aanschouwt wat er gebeurt op die momenten, weet niet wat er gebeurt. Een op het oog simpel spel, maakte me ooit zo van slag dat ik het het liefst uit het raam gegooid had. Laatst ben ik bij een lezing geweest voor mijn studie en totaal onverwacht vond ik een mogelijke verklaring voor wat er gebeurt op die momenten. Wat er gebeurt heb ik altijd prima kunnen omschrijven. Waarom het gebeurde niet. Maar ik denk dat het mijn leerkuil is. Zoek maar eens op leerkuil. Als ik in die kuil terecht kom, dan kan ik er bijna niet meer uitkomen.

Maar, ik werkte hard dus. En de afgelopen week nam ik een illegale pauze van mijn schoolwerk tijdens de vakantie. Nou ja, illegaal. Illegaal volgens mijn eigen regels dan. Het nieuwe semester ging van start en langzaam stroomde de cijfers van het oude semester binnen. Mooie achten. Ik leunde achterover en deed niets. Je leest het. Helemaal niets. Mijn kind ging naar de opvang. En ik ging chillen. In bed. Op de bank. Op de massagetafel. In bad. Ondersteboven op de stoel (echt). En hoe verder de week vorderde, hoe ellendiger ik me voelde. Niet omdat ik niet van luieren hou. Maar blijkbaar heb ik de afgelopen twee jaren geleerd om knetterhard te werken. Avonden. Weekenden. Soms om vijf uur ‘s nachts. Het was lang geleden dat ik ergens zo hard voor moest werken. En als je dan tot stilstand komt, dan kan dat weleens leeg aanvoelen.

En dus realiseerde ik me deze week dat het belangrijk is dat ik invulling blijf geven aan mijn leven. Dat ik niet perse op zoek ben naar een leven waarin ik niet meer hoef te werken voor mijn geld (maar die keuze wel heb). Ik denk dat je -ja zelfs de koningin van de luiheid- niet gelukkig wordt van niets doen. Steeds weer kies ik een bestemming. Die verandert af en toe. Maar onderweg kom ik mooie plekken en mooie mensen tegen. En bovenal loop ik soms een stukje alleen. Dan leer ik te luisteren naar mezelf. Soms ga ik even naast het pad lopen. Heel soms balanceer ik ook even over het randje van de afgrond. Want daar groeien de mooiste bloemen. En ik hou van bloemen.