Op dit moment is Saar bij de gastouder. Ik zou mijn 1e stagedag hebben, maar wegens ziekte kon dat helaas niet doorgaan. Helaas gaat dat zo in deze Corona-tijd. En dus moet ik eigenlijk leren voor mijn wiskundetoets aanstaande woensdag.
Leren is saai. Nou ja, soms ook niet. Maar mijn wiskundesommen vind ik saai. Liever schrijf ik wat blogjes, klets ik met mensen om mij heen of zet ik de TV aan. Gewoon om even te ontspannen. Als je eenmaal moeder bent heb je weinig tijd meer voor jezelf namelijk. Dochterlief gaat in de morgen aan en als zij uitgaat ‘s avonds, ben ik afgedraaid. Tussendoor ben ik vooral bezig met het huis zo opgeruimd mogelijk te houden terwijl ik luiers verschoon, badjes verzorg en flesjes geef. En de volgende dag gaat dat weer zo. Maar, vanaf deze week komen we in een ander ritme: ik ga zelf weer naar school en hopelijk vanaf volgende week naar stage. We hebben een mooie planning gemaakt, maar die liep vanmorgen al in de soep. Wat dat betreft is het niet erg dat mijn stage niet doorging: want we kwamen er achter dat we veel te krap in de tijd zaten. En dus gaat de wekker vanaf volgende week nog een uurtje eerder.
Vandaag is het de 1e van de maand en ik kreeg een herinnering dat het weer tijd is voor nog zo’n moment in ons nieuwe ritme: een aandeel kopen. Wij beleggen elke maand voor onszelf een flink bedrag wat maandelijks overblijft na de vaste lasten en alle plezierige zaken in het leven. Maar sinds Saar geboren is, beleggen we ook voor haar. Iets met een zo lang mogelijke horizon en zo vroeg mogelijk beginnen. Ik had gewild dat ik wist wat ik nu wist, toen ik 18 was. Over financiële opvoeding zal ik dus nog wel vaker iets gaan schrijven. Vooralsnog krijgt ze elke maand een VWRL van ons. Dit betekent dat ze elk jaar 12 stuks krijgt en als we dat 18 jaar lang doen, dan heeft ze er 216 als ze aan haar volwassen leven begint (het lijkt goed te zitten met mijn wiskundeskills!). Hoeveel zo’n aandeel dan nog waard is weten we alleen niet. En ik heb geen rekening gehouden met de ontvangen dividenden.
De aandelen staan trouwens wel op onze naam (op een apart account). Vooralsnog vindt ze het vooral belangrijk dat we haar fles op tijd aanleveren, maar stel je voor dat ze een schoenenverslaving ontwikkelt. We zouden toch niet willen dat ze 216 paar schoenen koopt van haar aandelen. Of al haar geld uitgeeft aan friet patat en snoep.
Ik ben trouwens heel benieuwd wat andere ouders doen aan financiële planning voor hun kinderen.
Financiéle opvoeding, belangrijk dat ouders daar over nadenken en zo te lezen zijn jullie daar al vroeg bij! 🙂
Dat kijken we ook een beetje af van andere mensen, zoals jij! Maar wij vinden dat inderdaad heel belangrijk!
Wij gaan straks ook sparen en beleggen voor onze spruit. Op onze naam, want wij vinden 18 allebei te jong om dan al een bak geld te hebben. Tuurlijk moeten ze de kans krijgen om fouten te maken, maar dat kan ook met zakgeld/werkgeld en ander geld. Dit zou echt bedoeld zijn voor een flinke boost aan het begin van een volwassen leven.
En in de tussentijd doen we er natuurlijk alles aan om geld gewoon te normaliseren. Erover te praten, het te leren, geen stiekeme trauma’s veroorzaken 😉
Wat goed dat jullie daar ook al mee bezig zijn! Vooral het stukje bewustwording en zoals mariimma zegt: financiële opvoeding zijn erg belangrijk. Ik hoop dat veel ouders daar meer aandacht aan besteden.