Waarom het moeilijk is om met mij samen te leven….

Moeder Natuur heeft ieder mens uniek gemaakt. Ik ben best een bijzonder exemplaar. Met mij samenleven is niet altijd makkelijk. Ik ben behoorlijk chaotisch én panisch opgeruimd tegelijk. Bestaat niet, zeg je? Licht dwangmatig en een beetje neurotisch. Hierbij vijf wetenswaardigheden over mij.

1. Post

Wij hebben zo’n aparte brievenbus. Altijd als ik er langs loop, kijk ik er even in. Ook al weet ik dat er niets inzit, bijvoorbeeld omdat het zondag is. Of omdat ik die dag al 8 keer heb gekeken. Ik neem alleen de post mee die ik leuk vind. De rest laat ik in de brievenbus zitten. Dus, ik vis de interessante en leuke post er uit en ik laat de saaie dingen liggen voor mijn man.

2. Het bed

Ik gebruik graag het hele bed. Dit klinkt interessanter dan dat het in werkelijkheid is. Als je me kent, weet je dat ik maar een klein opdondertje bent. Toch heb ik het hele bed nodig. Vanwege de lengte van mijn man hebben we een bed van 2,20 m lang. Ik lig er graag overdwars en op z’n kop in. Ik eindig de nacht nooit zoals ik ‘m begon. Je vindt me elke dag in een andere positie, waarbij ik het zo’n beetje onmogelijk heb gemaakt om voor jou nog een plekje over te laten. En de dekens: die zijn ook van mij. Met een beetje geluk krijg je een heel klein puntje.

3. Sokken

Tja, wat zal ik zeggen? Ik krijg altijd sokken voor mijn verjaardag. Dat heeft een reden. Al vanaf jongs af aan schopte ik mijn sokken uit, tot grote ergernis van mijn moeder. Ik loop het liefste op blote voeten. Altijd en overal. Dit heeft er voor gezorgd dat ik een van de weinige mensen ben die tegen kietelen onder haar voeten kan. Bij mij in huis vind je dan ook overal sokken. Want ik trek ze wél aan, om ze in de loop van de dag weer uit te schoppen. Het liefst na een half uur. Als ik dan een wandeling gemaakt heb, kan ik mijn sokken niet meer vinden en pak ik een nieuw paar. Dit ritueel herhaalt zich een aantal keer per dag. De sokken belanden overal. Onder de bank, in de auto, in mijn tas, tussen de planten. Mijn man doet standaard een rondje sokken zoeken, voor de schoonmaakster komt. Meestal vindt hij er een stuk of 15. De schoonmaakster vindt er ook nog wel eens wat. Het liefst draag ik ook niet matchende sokken. Gewoon, omdat ik een beetje rebels ben.

4. Kaartjes

Zucht… Ook dit zal hen die mij kennen niet verbazen. Het is wel een beetje een opmerkelijke eigenschap. Ik knip de kaartjes niet van mijn kleding. Niet de labeltjes, maar echt de aankoopkaartjes. Waarom? Ik heb werkelijk geen idee. Eigenlijk vind ik de kaartjes heel irritant: ze kriebelen. Maar ik heb de nare gewoonte om de kaartjes aan mijn kleding te laten zitten. Natuurlijk niet als ik naar mijn werk moet of op visite ga. Maar wel zo lang mogelijk. En zo gebeurde het (veel meer dan eens), dat ik kleding aan heb gehad buiten de deur mét het kaartje er nog aan. Meestal onzichtbaar, aan de binnenkant, maar ook wel gewoon aan de buitenkant voor iedereen zichtbaar.

5. Verpakkingen

Verpakkingen: ja hier heb ik ook wat mee. Bij ons in de kast staan er op dit moment vier opengebroken pakken hagelslag, drie opengebroken pakken met muisjes en twee open potten pindakaas. Als ik de koelkast open, staat er een lege fles cola in, een fles met nog een slokje erin en een half volle fles. Als ik de kast open liggen er twee kartonnen dozen van koekjes, waarvan er één leeg is. Op het moment dat er naast mijn boterham vier pakken hagelslag staan, weet ik hoe laat het is: mijn man wil graag dat ik even wat pakken leeg maak. Vaak geen probleem, want er zit nog maar een bodempje in. Trekt hij de koelkast open en lacht hij? Dan weet ik hoe laat het is: ik heb heel veel half volle of lege verpakkingen achtergelaten.

De analyse

Misschien leest er een psycholoog mee die denkt dat ik knettergek ben. Of misschien denk jij wel dat ik knettergek ben? Dit is nu eenmaal wie ik ben. Deze lijst had ik makkelijk uit kunnen breiden met nog vijf eigenaardigheden. Maar voor vandaag vond ik vijf wel genoeg…