Wat een verrassing: alweer een blog! Het zou toch stil worden? Ik heb ontdekt dat er een dicteerfunctie op mijn iPad zit. Wat een supersonisch geweldige uitvinding! Behalve dan dat ik in dit stuk mijn emotie niet kwijt kan. Als het druk is in mijn hoofd, wil ik schrijven. Mijn vingers glijden als vanzelf over het toetsenbord. Ik heb geen controle over wat er dan gebeurt. De beste stukken komen op zulke momenten tot stand: ik typ ze in één keer. Een correctie is zelden nodig, ik plaats de blogjes direct. Vanuit mijn hart, zo op het scherm. Rauw. Vandaag ben ik een aantal keer begonnen aan een blog, mét de dicteerfunctie. Maar het werkt niet. Ik krijg de emotie niet in de woorden. En dus word ik wakker met een vol hoofd, omdat ik zoveel wil schrijven. Maar het lukt me niet. Ik word gedwongen langzamer te leven. Ik wil mijn vingers over mijn toetsenbord laten glijden, woorden geven aan wat ik voel.
Dus, kan ik af en toe een blog inspreken. Dit zal gaan om kleine updates of leuke anekdotes. Verwacht geen uitgebreide verhalen, en ook het vervolg op de de gezondheidssituatie van mijn dochter zal even moeten wachten. Ik wil de juiste emotie aan de woorden meegeven.
Op de schaal van mannengriep, heb ik 120 pijn uit 100. Als je het vergelijkt met een bevalling, valt het best mee. Met mijn dieet gaat het ook geweldig: er werden allerlei pakketten bezorgd van speciaalzaken in de buurt in het kader van mijn herstel, opgestuurd door familie en vrienden. Netflix heb ik nog lang niet uitgespeeld, dus ik hoef me nog niet te vervelen. Eigenlijk verveel ik me dood.
Hier nog een prachtig liedje gezongen door Miss Montreal. Als ik het niet meer kan vertellen, dan laat ik het de muziek doen.
Ik zie je voor me met mijn ogen dicht
Ik kan je voelen met mijn hart op slot
Ik hoor je praten, maar je bent er niet, je bent er niet
En ik voel me verloren als ik jou moet verliezen
En je mag nog niet sterven want ik kan je niet missen
Ik kan je niet missen
Door de wind
Door de regen
Dwars door alles heen
Door de storm
Al zit alles me tegen
Door jou ben ik nooit alleen
Ik voel je naast me als ik ’s nachts op straat wil vergeten
Wat in mijn ogen staat geschreven, je moest eens weten
En ik wil me verliezen in de roes van een winnaar
En ik zou willen schreeuwen maar ik kan alleen zingen
Ik kan alleen zingen
Door de wind
Door de regen
Dwars door alles heen
Door de storm
Al zit alles me tegen
Door jou ben ik nooit alleen
Door een zee van afstand
Door een muur van leegte
Door een land van stilte
Door men hele leven
Door de wind
Door de regen
Dwars door alles heen
Door de storm, al zit alles me tegen
Door jou ben ik nooit alleen