Ik ben alweer te laat met een stukje schrijven over jou. Gek, hoe dat gaat. Het is met foto’s ook zo. Heel soms zijn er dagen dat ik geen foto’s van je maak. De frequentie neemt af, naarmate je ouder wordt. Sowieso probeer ik je niet teveel door een lens heen te zien. Ik probeer momenten te verzamelen en geen foto’s. Het lukt niet helemaal, ik heb er denk wel zesduizend van je. Ik denk ook dat ik hoog eindig in het klassement voor loedermoeder van het jaar 2022. Laatst pakte ik mijn telefoon om je te fotograferen terwijl je kunstjes stond te doen op het aanrechtblad. Totaal onverantwoord. Dat vond ik zelf ook achteraf. Maar je bent zo’n clown. En kun je het iemand kwalijk nemen die zelf regelmatig bijna onder een auto, fiets, tram of bus komt? Kun je het iemand kwalijk nemen die zelf het gevaar niet ziet? Hoe kan zo iemand het gevaar voor een ander herkennen?
Je bent nog nooit zoveel ziek geweest als de afgelopen periode. De eerste anderhalf jaar van je leven heb je nooit koorts gehad. Sterker nog: je had nog nooit een snotneus gehad. Nu heb je al twee maanden op rij een flinke loopneus. Je hebt corona gehad. Een vage vlekjesziekte openbaarde zich, maar je leek er niet zoveel last van te hebben. Ontstoken ogen en ontstoken oren. Gisteren had je dan uit het niets weer 39 graden koorts en vanmorgen liep het op tot over de 40 graden.
Binnen no-time was je uit je schoenen gegroeid. Man, wat zijn die krengen duur. De goedkoopste degelijke kinderschoenen heb ik voor veertig euro kunnen kopen. En dat is niet erg, alleen ik hoop niet dat je over een maand weer nieuwe nodig hebt. Verder heb ik de afgelopen maand meegedaan aan een hele leuke actie van een kinderwinkel met merkkleding in mijn dorp. Je kon een tas kopen voor 50 euro en daarin mocht je zoveel kleding (uit de sale) stoppen als jij er in kon krijgen. Ik heb heel secuur de kleding opgerold en opgevouwen en ik rekende dus 50 euro af. Bij thuiskomst heb ik de kaartjes bij elkaar opgeteld en kwam ik over de 750 euro heen. Natuurlijk hingen de items al in de sale tegen 30%-50% korting, dus ik had dit ook allemaal kunnen kopen voor ruim 375 euro. Ik vond het een zeldzaam goede actie en heb ook kleding op de groei gekocht.
Eten. Het eten is verschrikkelijk. Je eet heel weinig meer. Behalve blauwe bessen. En een broodje. De spaarzame maaltijden die je lustte ‘s avonds (snert, boerenkool, macaroni of rode kool) eet je ook niet meer. We blijven het aanbieden. Ik maak me er wel zorgen om. Je hebt zo weinig reserves. En na 24 uur koorts en alleen wat melk, slobbert je pyjamabroek direct van je buikje af.
Je maakt inmiddels hele zinnen. Niet altijd. Je hebt een soort standaardrepertoire:
Erge niet (mama/papa) = als er iets gebeurd is, zoals melk morsen of een ander ongelukje. Wij zeggen dat altijd dat het niet erg is. Mevrouw komt nu vast vertellen dat het erge niet is.
Lekker niet = ik vind het niet lekker. Hierna wordt het eten uit de mond gehaald en liefdevol aan jou geschonken, voorgekauwd en al.
Saar buiten toe = ik wil naar buiten.
Baby slapen wagen = baby moet in haar wagentje slapen
Mama kleren aan = als we uit bed komen. Mama moet dan ook nog kleren aan, voor we naar beneden kunnen.
Saar kleren aan/handen wassen/melk drinken/kus geven/muziek aan/tanden poetsen
Heen! = ze komt je handje halen en zegt ‘heen’. Dat betekent dat je mee dient te komen om iets te bekijken of met haar te gaan doen. Soms zeg ik weleens nee. Dat wordt me meestal niet in dank afgenomen.
We hebben haar ook net het woord ‘sorry’ aangeleerd. De betekenis ervan is misschien nog niet helemaal tot haar doorgedrongen, maar ze heeft inmiddels goed in de gaten dat er sorry gezegd moet worden als ze iets stouts gedaan heeft. Op dit moment werken we aan het woordje ‘dankjewel’.
Verder maken we nogal wat mee op een dag. Ik zou bijna een column kunnen gaan schrijven over de avonturen van Saar. Wie weet, een ander keertje.