Lang geleden maakte ik (of wij) onze eerste stappen in de beleggingswereld. Min of meer ‘noodgedwongen’ vanwege het ontbreken van een pensioenvoorziening. Ik durf best te zeggen dat ik niets wist van beleggen, toen ik de eerste opdracht gaf. Iemand gaf me een tip om eens bij Meesman te kijken. Ik las wat, besloot vrij impulsief dat het dan nu maar moest gaan gebeuren en deed het ook direct. Precies in lijn der verwachting met hoe ik ben. Ik had geen flauw benul. Wekelijks op maandag om 17.00 uur hing ik boven de F5 knop om te zien wat er met mijn zuurverdiende centen was gebeurd. Honderd euro. Elke maand opnieuw. Een paar centen er af. Een paar centen erbij. Ik schreef het zelfs op in een boekje. Groen als het omhoog gegaan was en rood als het naar beneden gegaan was. Tegelijkertijd begon ik meer te lezen over beleggen. Ik ontdekte de wondere wereld van de inmiddels bijna uitgestorven finance-blogs. Ik las wat boeken, zoals ‘the simple path to wealth’ en ‘rich dad poor dad’. Beide boeken hielpen me goed op weg in mijn mind-set.
Na een tijdje bij Meesman belegd te hebben, stopte ik de inleg daar. Het geld liet ik staan bij Meesman, maar ik stapte voor mijn nieuwe inleg over op VWRL. Ik maakte een account bij DeGiro en ook daar stortte ik elke maand mijn centen. De eerste aankoop bij deze broker was echt een giller en laat zien dat ik nog steeds geen idee had van waar ik mee bezig was. Bij het zien van de omgeving van de broker ontplofte mijn hoofd bijna. Geen idee wat er te zien was en dan al dat groen en rood dat steeds maar bewoog. Nou, ik moest op zoek naar het juiste aandeel. Nou hehe, eindelijk had ik dat dan gevonden. Ik kocht mijn eerste VWRL. Een paar stukjes. De exacte prijs weet ik niet meer, maar vast ergens rond de 70 euro. En toen zag ik MASSIVE transactiekosten van de rekening gaan. Mijn hoofd dacht: huh? Wauw! Was toch gratisss? Wat nou? Help! Jezus. En nu? Nou, ik helemaal in paniek. Gauw het nummer van de broker opgezocht en gebeld. Krijg ik zo’n hele serieuze meneer aan de lijn, waarvan ik me tot op de dag van vandaag afvraag wat hij dacht toen hij mij aan de lijn had.
Ik: nou zeg die VWRL was gratis toch? Nou waarom gaat er dan TIEN euro van mijn rekening.
Meneer-met-rustige-stem: Mevrouw, ik ga met u meekijken.
Ik: Ja, nou en ik snap er niets van en nu is al mijn geld bijna op en hoe kan dit nou?
Meneer-met-rustige-stem: Eerst even uw gegevens doornemen, wat is uw naam?
Ik: Ja, nou dat zal allemaal wel. Maar WAAR is mijn geld. Waarom hebben jullie mijn geld gepakt? Dit is niet eerlijk.
Meneer-met-rustige-stem: Eerst even uw gegevens mevrouw.
Ik: Ik ben mevrouw XXX en mijn geboortedatum is XXX en mijn adres XXX en mijn telefoonnummer XXX en mijn pincode XXX (oke, dit laatste is niet waar natuurlijk). Kunt u het al zien? Waar is mijn geld gebleven?
Meneer-met-rustige-stem: (diepe stilte). Hmm. Tja. Ik zie het al.
Ik: Wat? WAT? WATTT?!
Meneer-met-rustige-stem: Mevrouw, een aandeel kunt u kopen op verschillende beurzen. U heeft de VWRL gekocht in (een of andere gekke beurs) Spanje. VWRL zit inderdaad in het pakket met aandelen dat zonder transactiekosten te verhandelen is, maar dan wel op de juiste beurs.
Ik: Uh. Oke. Sorry. Dat is een beetje dom.
Meneer-met-rustige-stem: Kan ik u verder nog ergens mee helpen mevrouw?
Ik: Nou uh, nee. Dat was het wel, denk ik. Bedankt.
Nou, u begrijpt dat er nog heel wat te leren viel voor mij. Fast forward naar 2022. Inmiddels was ik trotste bezitter van heel veel VWRL op de juiste beurs. Het waren mooie tijden. Vanwege de wanpraktijken bij DeGiro heb ik alles verkocht en het geld naar Meesman overgeheveld, dat geld was blij dat het herenigd kon worden met zijn broertje. Het zal iets in de kosten schelen. Maar, dat maakt me niet zoveel uit. Ik hou voorlopig vast aan de ooit door mij gekozen koers. Elke maand inleggen, niets verkopen (behalve dan bij die ene switch). Ooit ben ik (zijn we) begonnen met 100 euro per maand. In de loop der jaren is dat bedrag opgelopen naar 1500 euro per maand. Inmiddels is het weer wat minder, omdat ik geen baan meer heb. Ik ken de minimale basics van het beleggen en meer wil ik ook niet weten. Ik hoef het niet te doorgronden. Het enige dat ik voor mezelf aanhou is: time in the market beats timing the market.
Om me heen hoor ik hier en daar geluiden over economisch onzekere tijden, het switchen naar goud of het omzetten van aandelen naar cash. Bij mij ontbreekt dat soort prikkels helemaal. Is dat omdat ik inmiddels helemaal geen band meer heb met die pot geld? Is het omdat ik het vertrouwen heb in de economie die de afgelopen eeuw(en) <zoekt een moeilijk onderzoek op> zich altijd weer hersteld heeft? Is het een beetje van allebei? Geen idee eigenlijk. Vorig jaar was een mooi jaar met zo’n 25% rendement (ik kan er een paar procenten naast zitten). Er zal vast weer een jaar komen met dieprode cijfers. En ik pieker er niet over om te verkopen. De afgelopen 8 jaren waren leerzaam. Ik leerde wennen aan flinke bedragen. En ik geloof er oprecht in dat dat me geholpen heeft bij mijn no-nonsens nonchalante houding die ik vandaag de dag heb als het over beleggen gaat.
Ik blijf op mijn luie reet zitten en log nog maar één keer per maand in, om de stand te kunnen noteren in mijn financieel overzicht. Ah, en dat meisje van toen? Dat zich druk maakte om tien euro transactiekosten? Leergeld.