Wat een heerlijke vakantie hebben we. De zomer lijkt oneindig te duren. Misschien komt het omdat we in juni al een voorschotje hebben genomen van 10 dagen op de zomervakantie. Of misschien komt het wel omdat ik voor het eerst in een jaar of 3 geen schoolwerk doe in de gezamenlijke vakantie. Of misschien komt het wel doordat Saar zo straalt. Of misschien komt het wel door alle leuke dingen die we doen. Of misschien komt het wel doordat ik al die ingrediënten gemixt heb en ik nu een heerlijke cocktail van fijne omstandigheden heb.
Maakt niet uit. We rommelen wat in en om huis. Gaan elke dag fietsen. Spreken af met deze en gene. Eten ijsjes alsof ons leven er vanaf hangt.
Meer heb ik geloof ik niet te melden. Of, jawel. Maandag begin ik weer met een stapel oneindig achterstallig schoolwerk. En dan gaat Saar weer drie dagen naar op opvang. En daar heb ik buikpijn van. Normaal breng ik haar niet echt met tegenzin weg. Zelfs toen ze een baby was of de eerste keer ging, had ik er niet echt verdriet van. En dan voelde ik me een ontaarde moeder. Gewoon omdat ik haar niet met pijn in het hart achterliet. Nu voel ik het wel. Ze wordt zo snel groot. Misschien mis ik wel teveel van haar. Kwam ik deze vakantie achter. Ze zijn zo snel groot. En nu voel ik me nog steeds een ontaarde moeder, dit keer omdat ik haar weg breng.
Enfin. Ik ga er maar weer eens over nadenken. Over een lifehack waardoor ik nooit meer hoef te werken en altijd kan lanterfanten en genieten van mijn kind. Tips zijn uiteraard welkom.
Oh ja, herkenbaar. De eerste dochter bracht ik 4 dagen per week naar de crèche. Tweede dochter bracht ik 2 dagen per week naar de crèche. En nu, onze zoon heeft nooit een crèche aan de binnenkant gezien.
Het is heerlijk om thuis te zijn en niet te moeten werken voor een baas. Ook voor mijn man is het fijn om gewoon geen stress te hebben door werk.
(We hebben wel genoeg stress door andere dingen in ons leven hoor).
Maar niet hoeven werken is fantastisch.
Ik ben er nog steeds trots op dat we het hebben klaargespeeld financieel onafhankelijk te worden midden ‘30, zonder ooit een fantastisch loon te hebben gehad, mét drie kinderen en zonder hulp van familie/erfenis of wie dan ook.
De truc is simpel: structureel (veel) minder uitgeven dan er binnen komt en het surplus investeren in inkomstenbronnen.
Herhaal dat een paar jaar en voila, klaar voor het leven.
Succes!
Wow! Wat ontzettend knap zeg!! Wij zijn nu een jaar of 8 bezig, waarvan een jaar of 4 ‘hardcore’, maar voorlopig zijn we nog niet FO. Maar, ik ben 2,5 jaar geleden aan een studie begonnen. Als ik nog gewoon gewerkt had, was de situatie wel anders geweest.
Hoe oud waren jullie toen jullie begonnen?