Ja, dat wil je ook weten huh? Hoe je je geld moet verdubbelen. Klik dan hier! Of hier! En volg mij op insta.
Saar kan nu achterop de fiets en dus ook bij mij op de elektrische fiets. Waarom ze niet voorop mag bij mij is een verhaal apart. Laten we het er op houden dat ik tijdens rit #1 gevallen ben. Zonder haar gelukkig. Ik kan mezelf amper in leven houden, dus mijn man had als voorwaarde dat ze een helm droeg als ze bij mij achterop zou gaan. Wij naar een fietsenzaak om te passen. Kindermaat XXS was krap-aan goed voor dat smalle koppie. Ze krijste wel de hele winkel bij elkaar, want ’niettu leuk mama’. We besloten om exposure-therapie toe te passen en gingen direct een eind fietsen. Tegenwoordig geocachen we. Dus we laadden de fietsen achterop en het kind achterin en we gingen ergens verderop de omgeving verkennen. Saar vond het geweldig achterop en al snel was ze vergeten dat ze een hysterische unicorn-helm op had. Haar verkleumde handjes stopte ze onder mijn jas en ik vond het heerlijk om haar ein-de-lijk rond te fietsen.
Na 30 kilometer, fietsen wat schatjes zoeken en onderweg regelmatig stoppen voor een snack was ze moe. We hesen haar in de auto en maakten vaart met de fietsen op de auto zetten. In die haast vergaten we de fietstassen leeg te maken. Het was een hele winderige dag. Uiteraard had ik daar geen last van met mijn state-of-the art elektrische moederfiets. Ik race met gemak 30 km/u. Terwijl we de snelweg opreden hoorden we een doffe klap. Heel even dachten we dat we een fiets verloren. Gelukkig was het slechts de inhoud van de fietstassen. De wind had vrij spel gehad. En dus moesten we een nieuwe helm kopen á 40 euro. Een schijntje in vergelijking met mogelijk hersenletsel. Alhoewel ik baalde van het verspilde geld, kies ik uiteraard voor haar veiligheid.