Daar gáát ze weer hoor

Ik durf het haast niet te zeggen. Illegaal zit ik hier weer een stukje te typen, want eigenlijk moet ik studeren. Opnieuw heb ik last van SOG (Studie Ontwijkend Gedrag). Het is natuurlijk niet echt illegaal, want ik ben de baas over mijn leven. Mijn eigen verantwoordelijkheid etcetera. De komende periode heb ik 4 presentaties, 6 verslagen die ingeleverd moeten worden en ik moet nog zo’n 15 lessen geven in een week of 8. Reken maar uit.

Het was een roerig jaar. Vaak heb ik op het punt gestaan de handdoek in de ring te gooien. Huilend heb ik boven de boeken gezeten. Piekerend heb ik in bed gelegen. Gillend heb ik door huis gelopen. Ik ben nu een jaar en drie maanden na het starten van de studie. Een korte terugblik op die periode:

• Studiegenoot na studiegenoot haakte af. Gisteren is er weer iemand afgehaakt. Als zelfs zij afhaakt, dan weet ik het ook niet meer. We zijn nog met een groep van 11 originele startende studenten. Dat vind ik bedroevend.
• Twee lockdowns waarin ik geen stage kon lopen.
• Met 36 weken zwangerschap stond ik nog voor de klas. Hierna ging mijn verlof in. Ruim 4 maanden bleef ik thuis.
• We hebben welgeteld 5 fysieke collegedagen gehad.
• Afgelopen woensdag begon het digitale college met een docent die 4 vergaderingen had aangemaakt. De studenten zaten dus in vier verschillende ruimtes. En het duurde een half uur voor iedereen weer gegroepeerd was en het college van start kon. Welkom in het digitale onderwijs, dat na een jaar nog niet soepel verloopt.
• Een online collegedag duurt bij voorkeur van 08.30 uur tot 17.30 uur zonder een enkele pauze.
• Ik las 45 kinderboeken.
• Ik leverde tot nu toe 14 verslagen in.
• Mijn laagste cijfer was een 6,5 en mijn hoogste cijfer een 8,5.
• In de afgelopen periode had ik drie verschillende mentoren.
• Al mijn opdrachten heb ik in één keer gehaald!
• Ik onderging een operatie waardoor ik weer stil kwam te staan en nog steeds maar op halve kracht functioneer.

Lang heb ik me geschaamd voor de resultaten die ik behaald heb. Of eigenlijk, datgene wat ik niet heb behaald. Maar hierbij ben ik misschien te streng voor mezelf geweest. Ik vergeet weleens dat ik tijdens een zware zwangerschap doorstoomde. Dat ik na de geboorte van onze dochter in een rollercoaster terecht kwam en tóch doorging. Misschien is het tijd om milder te zijn. En dus deel ik nu het resultaat. Ik schaamde me ervoor. Omdat ik het niet goed genoeg vond. Maar vandaag ben ik er trots op. Ik heb 44 van de 60 punten die nodig zijn voor de propedeuse. Er liggen nog 2 punten op me te wachten en 6 punten hoop ik de komende weken te behalen. En daarmee komt het einde van de propedeutische fase in zicht. En dat niet alleen. Ik heb óók gewoon de eerste module van de hoofdfase gevolgd. Zoals het er nu uitziet ga ik bijna al die punten ook in 1 keer binnenharken.

Eigenlijk vind ik mezelf gewoon kei-stoer. En iedereen die dat niet vindt, mag een eind ophoepelen. Als ik vandaag heel vaak zeg dat ik kei-stoer ben, dan ga ik het misschien zelf geloven. Kei-stoer dus. Die presentaties zijn nog wel een dingetje. Ik kan het best. Maar ik haat het. Ik kan goed praten. Zou je zeggen. Mensen die me kennen zouden zeggen dat ik mijn hand er niet voor omdraai. Ijzig kalm zal ik daar straks staan. Maar de stoere chick die daar straks staat is slechts een masker. Vanbinnen ga ik dood. Woensdag om 08:15 zal ik mezelf in de spiegel aankijken en zeggen dat ik stoer ben. Dat ik de wereld aan kan. En dan sleep ik de volgende drie punten in de wacht. En nu: huphup aan je schoolwerk.

Waar ben jij trots op?