Check je bon – altijd –

Ja, het is verstandig om dat te doen. Je bon te checken. Ik doe het te weinig. Dat bleek maar weer eens uit twee recente situaties. Onlangs was ik met iemand op stap en die vroeg om de bon bij een drogisterijketen. Een beetje verbaasd vroeg ik waarvoor hij die bon nodig had. Hij checkte de bon en er bleek een artikel twee keer aangeslagen te zijn. Dat waren vijftien hele euro’s die er teveel betaald waren.

Eergisteren was ik in de grote stad, omdat mijn dochter kleding nodig heeft. Dit keer écht. Ze had niets in haar garderobe met korte mouwtjes en het was me een partij lekker weer laatst. Het is geen geheim dat ik fan ben van merkkleding (voor haar). Niet omdat er merkjes op staan, want die staan er vaak niet zichtbaar op. Maar, er zijn bepaalde merken die zulke leuke en schattige babykleertjes hebben. Het is een dure hobby: merkkleding. Ik heb laatst een aankoop gedaan waar ik het ab-so-luut niet over wil hebben. Het kan zijn dat ik in een vlaag van verstandsverbijstering een set kleding gekocht heb die ik eigenlijk helemaal niet zo mooi vond. Het kan ook zo zijn dat ik daar heel, heel veel geld voor neergeteld heb. Het zou ook zo kunnen zijn dat de verkoopster een onuitstaanbaar roofdier was die haar prooi niet meer losliet.

Maar goed, merkkleertjes dus. Ik koop de rompers gewoon van die ene keten met van die fijne bamboe. En dan koop ik ze alsnog in de sale, een eurootje of 3 per stuk. Maar voor haar kleding heb ik een vrij specifieke smaak. Ik ben absoluut niet vies van tweedehands kleding en ik speur het internet graag af voor pareltjes. Ook scoor ik regelmatig wat in de winkel met tweedehands merkkleding. Belangrijk hierbij vind ik dat de kleding niet verwassen is en geen slijtageplekken of vlekken heeft. En verder koop ik bijna altijd in de sale. Nou, het festijn is weer begonnen met 30% korting en ik trok drie hele mooie items uit het rek. Er hing ook een bomberjack met gouden letters op de achterkant: it runs in the family. Vooralsnog heb ik spijt dat ik het niet gekocht had en dus overweeg ik om het alsnog te gaan kopen. Zelfs met afgeprijsde merkkleding betaal je je scheel. Toen de prijs genoemd werd, keek ik dan ook niet op en ik hield zonder blikken of blozen mijn pinpas boven het apparaat. Ik was allang blij dat de schade onder de honderd euro was. Eenmaal thuisgekomen bekeek ik voor de vorm de bon die ze in de tas hadden gedaan. Tot mijn grote schrik was er van één item geen 30% afgehaald. Ik had totaal geen zin om hierover contact op te nemen, maar ik heb het net toch gedaan. Ik heb het eigenlijk alleen gedaan omdat ik geen zin had in studeren en ik alle opties om mijn verslag niet af te maken met beide handen aangrijp. En nu krijg ik dus negen euro terug. Daar kan ik toch al gauw een sok van kopen.

Moraal van het verhaal: check je bon. En/of koop geen dure kleding. En/of als het niet klopt gewoon even aan de bel trekken, het liefst direct. En/of verkoop de kleding ook weer als je kind het niet meer past.