Tja, wat valt er te zeggen. Het was een ritje voor niks, zoals ik al verwacht had. Er is één follikel die als hij heel hard zijn best doet nog potentie heeft. Misschien een rustige baby. Zou goed zijn voor de balans in dit huis. De medicijnen nog een keer ophogen is geen optie, gezien het feestje in mijn linker eierstok. Het risico is te groot dat meerdere van die onrijpe blaasjes mee gaan groeien en bij meer dan 2 rijpe eicellen wordt de behandeling niet uitgevoerd. Er zitten er links een stuk of 5 á 6 van een millimeter of 10 (21-22 mm is een ’rijpe’ en vanaf 16mm gaat de follikel sowieso mee. Onder de 16 mm kan deze verloren gaan). Bij het ophogen van de medicatie is het risico van overstimulatie dus te groot. Die ene kanshebber hangt rond de 14,5 mm.
Maandag zal ik me weer melden op de afdeling. In het gunstigste geval kunnen we dan door voor de inseminatie op woensdag of donderdag. Maar het kan ook zomaar nog een echo of drie duren. En het is ook nog een optie dat deze ene follikel niet door wil groeien en deze cyclus voorbij gaat zonder inseminatie. Ik hoop wel dat mijn lichaam een beetje opschiet, want de laatste twee weken van december is de afdeling dicht. Er vinden dan geen behandelingen plaats. Het zou wel heel zuur zijn als na zoveel moeite toch een rijpe follikel hebt en je het moet laten lopen.
Op de terugweg ging ik naar de kringloop, waarbij ik echt geweldige dingen heb gescoord. Mijn meest vruchtbare ervaring (haha) ooit. Ik vertel er later over!