Ik lig mezelf echt heel hard uit te lachen in bed. Vanmiddag had ik een aanval van heftige misselijkheid. Mijn hart wist het zeker: ik was zwanger van een TWEELING (note: twee eicellen) en dan kunnen die symptomen vast eerder en heftiger optreden. Ik maakte het rekensommetje, maar besloot toch nog tien minuten lang voor mezelf vol te houden dat het zo was. Ik legde mijn hand op mijn buik en sprak mijn baby’s bemoedigend toe. Daarna kotste ik de hele boel onder. Bij nader inzien was ik niet alleen misselijk, maar had ik ook last van extreme vermoeidheid (die niets met mijn studiepatroon te maken heeft), oprispingen (dit weekend heb ik me volgestouwd tijdens een familiefeestje) en hele gevoelige borsten. Dit kon niet mis gaan.
Toen ik terug in de keuken kwam om wat water te drinken, zag ik een stuk beschimmelde kaas op het aanrecht liggen. En dan niet het soort dat beschimmeld hoort te zijn. Manlief had een lekker snackbordje gemaakt en ik had heel veel kaas in mijn mond gepropt. Het zal de kaas wel zijn geweest. Of de pijn van mijn stuitje. Of iets anders. Toen ik iemand appte dat ik bijna zeker wist dat ik nu zwanger was van een tweeling, appte ze terug: je weet dat de innesteling pas tussen dag 5 en 8 plaatsvindt. Natuurlijk wist ik het wel, heel diep van binnen. Toch werd ik ruw wakkergeschud.
De mindfuck is kut. Nog 12 dagen moeten wachten ook trouwens. Ik ben niet zo’n geduldig typje………………………………………………………………………….