We liegen hetzelfde

Regelmatig schrijf ik over de frustraties van mijn opleiding, bijzondere ontmoetingen met kinderen en mijn ervaringen als stagiaire.

Ik ben student van het eerste uur aan deze (destijds) nieuwe deeltijdopleiding. Van de ongeveer 60 studenten die ooit gestart zijn, zijn er nog vier over. Diehards. Ik steek niet onder stoelen of banken dat de opleiding niet deugt. Vorige week nog werd ik betrapt door de decaan terwijl ik tegen een ex-decaan zei dat de opleiding een schande was en een smet op mijn CV. Je zou denken dat ik een ongenode gast ben, op zulke feestjes. Maar gek genoeg lijken de docenten me te kunnen waarderen. Verdragen op z’n minst. Ik ben niet bang om de vinger op de zere plek te leggen. Maar, je kunt ook best heel hard met mij lachen. Vaak krijg ik terug dat ik een prettige student ben. Want ik ben leergierig en kan hard werken. Na 2,5 jaar kies ik mijn gevechten. Ik ga de opleiding niet meer kunnen veranderen en heb inmiddels meer docenten zien gaan dan zien komen. We zijn bezig met de 4e (interim)decaan. Het niveau is bedroevend laag. Het studeren wordt ons zo’n beetje onmogelijk gemaakt. Het collegegeld, daar kan het niet aan liggen.

Lang verhaal kort. Ik heb een studiemaatje. Wij zijn samen 50% van het overblijfsel van de eerste lichting. Zeg je peppie dan zeg je kokkie. Zeg je jip dan zeg je janneke. Zeg je mevrouwFF, dan zeg je J. In sommige opzichten elkaars tegenpolen (zoals in elke goede relatie), maar ook veel overeenkomsten. We kunnen het op professioneel vlak prima met elkaar vinden, maar ook op persoonlijk vlak hebben we veel raakvlakken. De meest intense is wel het feit dat haar enige kind ook uit een slepend fertiliteitstraject voortkomt.

We moesten samen nog een opdracht afronden. Op de PABO denken ze het liefst in onmogelijkheden. En dus moest er nog één les in ons lessenarrangement dat al een jaar geleden is afgerond. Dat ze het zelf niet eerder nakijken is niet mijn probleem. De keuze tussen de examencommissie of het gebruiken van onze grote duim was snel gemaakt. In het onderwijs is het namelijk een onmisbare eigenschap om over een grote fantasie, creativiteit in denken en handelen en een verschrikkelijk grote duim te beschikken. We maakten een lesformulier van een fictieve les in een fictieve stageklas met fictieve doelen. Alhoewel we in onedrive aan het werk waren, zaten we per ongeluk toch in hetzelfde stuk te prutsen. En wat blijkt: na 2,5 jaar denken en doen we niet alleen regelmatig hetzelfde, maar zelfs liegen doen we hetzelfde. Hilariteit alom.

We vinden het natuurlijk heel spannend om een nep-les in te sturen naar onze docenten. We hebben er ook nep-feedback bij verzonnen van een nep-mentor. En een nep-reflectie. Als je een leugentje vertelt is dat natuurlijk heel spannend. Je hebt zelf het gevoel dat je elk moment betrapt kunt worden en de kleinste details gaan je opvallen. Iemand anders ziet ze waarschijnlijk niet. Het is maar net hoe overtuigend je het brengt. Want in de nep-feedback heb ik natuurlijk wel gezorgd voor nep-mentortaal en nep-verbeterpunten. Als ik alleen maar zou schrijven over hoe geweldig ik ben (geen leugen) zou het opvallen.

En, wat leer je hier nu van mevrouw FF? Ja, ik weet het. Doe maar niet. Ik hoop dat mijn docent geen weet heeft van het bestaan van mijn blog op het wereldwijdeweb.

Wat was jouw laatste leugentje?

4 gedachten over “We liegen hetzelfde”

  1. Als je eerlijk bent tegen mensen die niet eerlijk tegen jou zijn ben je altijd in het nadeel waarom zou je deze mensen dit voordeel gunnen.

  2. 😉 Heerlijk eerlijk, zo’n blog over het HBO!
    Ik heb 20 jaar in het HBO gewerkt, onder anderen voor de examencommissie en ik vind het een rake observatie over hoe dingen soms gaan. Mijn oudste dochter die qua heftige emoties raakvlakken heeft met hoe jij in het leven staat, heeft door gelijksoortige zaken haar HBO opleiding gestaakt, kon niet meer tegen het bar slechte onderwijs en alles wat ze uit een grote duim moest zuigen.
    Daarom heb ik veel bewondering voor jou, dat je het volhoudt!

    1. Ha, wat leuk dat je het herkent vanuit de andere kant. En ook dat je het heel herkenbaar vindt. Ik was toch wel bang voor wat afkeurende reacties, maar dat zegt misschien ook wel iets over hoe ik zelf over deze actie denk.

      Ik snap dat je dochter gestopt is. Ik moet elke week opnieuw vechten tegen alles dat tegen mijn natuur in gaat. Dat vind ik vaak ook heel moeilijk, maar ik heb besloten dat ik het afmaak.

Reacties zijn gesloten.