Waarom het moeilijk is met mij samen te leven…. (3)

Dat er nog eens een deel drie zou komen. Dat verbaast zelfs mij. In deel 1 en in deel 2 vertelde ik al een heleboel eigenaardigheden over mezelf. Maar er blijken er nog meer te zijn. Overigens heb ik op dit moment weer last van studieontwijkend gedrag. Het missen van focus. Over een half uur begint mijn collegemarathon weer en ik moet nog allerlei dingen doen. Maar dat doe ik lekker niet. Hoe ik deze opleiding ooit tot een goed einde moet brengen is me een raadsel. Maar die eigenaardigheden. Komen ze weer.

Mail

In een allerlaatste poging de berg werk die op me ligt te wachten te ontwijken, begon ik aan het opruimen van mijn mailbox. Ik kan best goed dingen negeren. Selectief dan. Want een tikkend toetsenbord, een wiebelend been of een pen die je aan en uit klikt kan ik zeker niet negeren. Maar een volstromende mailbox wel. Ik zorg dat ik zo min mogelijk ben aangemeld voor nieuwsbrieven etc. Toch ontvang ik ze vaak. Van alle webshops waar ik ooit bestel. En nieuwssites. En nog meer troep. Ik negeer het dus. Tot mijn mailbox vanmorgen aangaf dat ik 2031 ongelezen berichten had. Ik weet ook precies hoeveel het er zijn. Want als er straks een ander aantal staat, weet ik exact hoeveel ik er bij gekregen heb.

IJs

Chocolade is sowieso in alle gevallen goed. Pijn, verdriet, blijdschap. Chocolade is het antwoord op alles. Als je last hebt van zwangerschapsdiabetes niet. Ik neem alleen chocolade-ijs. Ik maak weleens een uitstapje naar wittechocholade-ijs. Of chocolade-ijs met heel veel chocoladestukjes erin. Of karamel erover. Maar kom niet aanzetten met citroen, framboos, aardbei, vanille, pistache, mango of iets wat er op lijkt. Zolang er geen chocolade in of op zit eet ik het n-i-e-t.

Geluiden

Geluiden ja. Ik ben nogal snel overprikkeld. Het geluid van de afzuigkap, muziek, een gillend kind en dan een man die iets aan me vraagt? Ik kan het niet handelen. Mijn hersenen kunnen het niet verwerken. Het liefst werk ik in stilte. Zelfs het geluid van mijn eigen vingers die over het toetsenbord glijden kan ik niet hebben. Op sommige dagen wel. En dan luister ik ook muziek. Het liefst heel hard. Maar er komt altijd een moment dat ik de muziek niet meer kan verdragen. Als je naast me op de bank zit kan ik het écht niet hebben dat je een beetje aan je nagels pulkt, iets te hard ademt of met je voet op de grond tikt. Ik ben op zoek naar zo’n noisecancelingding.

Warm/koud

Zet mij in de zon en ik ben binnen een minuut oververhit. Haal mij er weer uit en zet me in de schaduw en ik heb een trui nodig. Geen idee hoe dat lichaam van mij werkt. Ik warm in luttele secondes op, tot ik het kookpunt bereik. Maar zodra de zon gaat liggen koel ik razendsnel af. In huis is het 22 graden. I know, slecht voor het milieu. Maar ik bevries bijna. Als ik in bed ga liggen heb ik het -lelijk woord uit- koud. Maar mijn lichaam schijnt als een kachel te werken en ik ben letterlijk to hot to handle (ha, ik wist het!). Zo draag ik hartje zomer weleens een trui. En als het kraakt dat het vriest, loop ik in een shorts met topje. Niet buiten dan. Niet buiten.

Nou, dat waren ze weer voor vandaag.