Pyjama-blunder

Mijn baby -die geen baby meer is- groeit zo ontzettend hard. Laatst stond ik haar babypyjama’s op te bergen in de doos ’voor later als er nog een baby komt of nooit’. Acht tweedehands Feetje-pyjama’s in maat 68. Acht, want acht is blijkbaar handig.

Ik kocht ergens in november een nieuwe Feetje-pyjama voor haar. Ze zat toen net in 86 en ik kocht 92. Kei-handig, dacht ik. Behalve dan dat die pyjamabroek nu tot haar knieën komt. Haar vader is twee meter en het lijkt erop dat ze een gazelle is. Haar benen zijn ontzettend lang en ze groeit dus als een idioot. Voor Sinterklaas kreeg ze een pyjama in 92 die eigenlijk ook al direct te klein was. Maar ik durfde schoonsinterklaas niet te zeggen dat ze ’m maar moesten ruilen.

Verder is het een knoeipot eersteklas. Zo onhandig als wat. Dat heeft ze dan weer niet van haar vader. Dus twee pyjama’s die te klein zijn is krap aan. Al lijkt de wasmachine hier permanent te draaien. We stoken veel minder en als het op haar kamertje maar 15 graden is, vind ik dat ze wel echt een warme pyjama moet hebben die alles bedekt. Zelf slaap ik bloter dan bloot. Maar dat mag zij niet.

Ik ben een permanent oververmoeide moeder met het haar standaard in de war en wallen tot mijn enkels. Met je kind winkelen is echt een crime. Dus op een dag bracht ik haar in de pauze van haar vader in de praktijk en zei ik: alsjeblieft! Ik ben even naar de naastgelegen Hema gegaan, waar de nachtmode 1+1 was. Eigenlijk wilde ik Feetje. Maar die krengen zijn TWEEËNTWINTIG EURO. Tweedehands niet echt te krijgen in haar maat in goede conditie. Dus ze moest het dan maar doen met een hema-exemplaar. Ik zocht haastig naar een leuk motief, maar ik ben gek op het wafelpatroon van Feetje en dus was niets goed genoeg voor mij. En ik vond ze sowieso niet warm genoeg. Tussen het pyjama-zoeken heb ik mezelf hard uitgelachen: wat een verwend kreng ben ik. Maar toen ontdekte ik op het plaatje van de verpakking dat er bij sommige pyjama’s wat extra zat: een scruncie bijvoorbeeld. Ik vond mezelf echt heel slim toen ik een exemplaar uitzocht met een shirt met lange en een shirt met korte mouw. Dan kon ze ’m lekker door dragen. Als ze niet te hard zou groeien tenminste. Maar ik had de tactiek al uitgedacht: iets minder rozijntjes geven. Ik was loei-trots op mijn 1,5 pyjama in 1. En dan dus nog eentje gratis. Ja, ik voelde me een ultieme vrek. Eigenlijk was de print kei-lelijk. Maar dat nam ik voor lief. Je moet zo’n koopje niet laten schieten.

Dus, ik kind ophalen. Naar huis. Kijk je nieuwe pyjama’s. Mooi he. Zo, nu gaan we slapen. Ik rits de verpakking open. Dat gaat ook op z’n mevrouw FF’s. Verpakking stuk. Ik haal die pyjama eruit. Het is toch wel een vreemde gewaarwording als blijkt dat er maar 1 shirt in zit. Ik kijk nog eens naar het plaatje: nee, er zou echt nog een shirt bij moeten zitten met korte mouw. Heb ik weer. Altijd! Missende dingen. Kapotte dingen. Wat een teringwinkel, die Hema. Tot Saar plotseling grijnzend een minuscuul lapje stof van 3 centimeter bij 8 centimeter omhoog houdt. Kijk mama. Isse foor baby.

EEN BABYPYJAMA VAN DE RESTSTOF. Ja, ik ben zeker een ultieme vrek. Nu zit ik dus met een onwijs lelijke mintgroene pyjama met pinguïn. En een baby met een pyjamashirt, maar zonder pyjamabroek. Maar het plezier telt. En twinnen met je baby is natuurlijk gaaf!

3 gedachten over “Pyjama-blunder”

  1. Ik zweer ook bij feetje pyjama’s. Feetje heeft 2 jaar terug ook een los (geel) shirtje gehad voor de knuffel/pop. Veel te duur… en een kind die het niets vindt 🙂

  2. Ik vind feetje helemaal niets haha. Dunne stof en heel stug. Zit geen rek in, bij het aantrekken dus drama. Oftewel twee x gedragen. Hier vaak van de zeeman, maar of die warm genoeg zijn..

  3. Mijn zoon zweet standaard z’n bed uit, dus die draagt ‘dunne’ pyjama’s. Om de reden die jij schrijft (kapotte verpakking, incomplete shizzle) bestel ik het online en laat het in de winkel bezorgen. Dan is het in ieder geval untouched 🙂

    Hé, als je het je kan permitteren om verwend te zijn – geniet er dan van!

Reacties zijn gesloten.