Ik zou willen dat ik vaker van dit soort momenten heb. Ze zijn vrij uniek en duren vaak maar kort. Als ik me er toe kan zetten kan ik hard werken. Heel hard. Ik moet dit soort momenten koesteren, want ik weet dat de kracht straks weer uit me zal vloeien.
Dit weekend kreeg ik peper in mijn reet. Het moest ook wel, want het semester eindigt en ik had mijn studie en het huis redelijk verwaarloosd. Misschien dat de bridgeoverwinning, de ontspanning van de dag en vooral het vertrouwen in mezelf geholpen hebben aan dat wat ik nu voel.
Ik heb in amper 36 uur tijd drie opdrachten ingeleverd, een presentatie gemaakt, een groepsverslag en groepspresentatie afgemaakt en de vierde opdracht ben ik heel druk mee bezig. Als het me lukt deze vandaag of morgen af te ronden heb ik alle opdrachten gehaald. Optimistisch gezien ga ik er vanuit dat ik alle opdrachten haal (ik heb nog nooit een opdracht onvoldoende teruggekregen). Dat zou betekenen dat ik álle opdrachten gehaald heb voor de hoofdfase. Dan ligt er dus niets meer. Wel moet ik dat AOL nog doen (ik ga voor volgende week) en die Engelse toets. Maar die Engelse toets, daar is nog een omweg voor, wellicht kom ik er heel stiekem mee weg zonder deze toets af te ronden. Ondertussen heb ik in het huishouden ook flink huisgehouden. Ha! Stofzuigen, dweilen, bedden verschonen, stoffen, wc’s schoonmaken, speelgoed uitzoeken, koelkast opruimen en soppen, reinigingsprogramma wasmachine, reinigingsprogramma vaatwasser, filters reinigen. Wowzers! Dit is meer dan ik normaal in een hele maand doe.
Wel heb ik de zenuwen van één bepaalde opdracht. De opdracht heb ik voor 80% uitgevoerd, maar de laatste 20% is blijven liggen en kan ik ook niet meer afmaken, aangezien ik in een nieuwe klas ben. Dus de enige optie was helemaal opnieuw beginnen, maar daar had ik geen tijd meer voor. De deadline is al geweest en de opdracht beslaat meerdere weken. In mijn poging af te snijden en dit zo realistisch mogelijk te doen heb ik een aantal leugentjes op papier gezet en daar een foto bij gezocht van internet. Deze foto heb ik wat bewerkt. Ik ben echt als de dood dat ik betrapt zal worden op dit leugentje. Bovendien heb ik 3 uren gespendeerd om de perfecte foto te vinden die past bij deze specifieke situatie. Ik vraag me af of de kosten-baten tegen elkaar opwegen.
Nu ben ik benieuwd: welk leugentje (om bestwil) heb jij weleens verteld waarvan je bang was dat het uit zou komen?
Tijdens het proces van mijn scheiding had ik fotokopie nodig van partpoort bijna exman. Ik heb er meerdere gemaakt en toen ik er weer een nodig had dat niet verteld. Niet echt een leugen en hij liet het hele process ook aan mij over, als ik het aan hem had overgelaten was ik nu nog niet gescheiden (nou ja dan was ik weduwe, hij is vorig jaar overleden )
Dit komt het eerste bij me op.
Verder doe ik mijn best niet te liegen of eromheen te draaien zelfs
Woooopsie!
Ik ben stipt met mijn afspraken maar gemeente/rijk in hun beslistraject maken er vaak een potje. Wanneer het te lang duurt stuur ik ze een aangetekende brief (+ 1 via gewone post) dat ze nog 2 weken krijgen en daarna de dwangsom ingaat. (wettelijk traject) Meestal wordt er dan gebeld en hoor ik een scala aan smoezen. Meld dat dit niet mijn probleem en ik mijn Advocaat ((leugentje)( om best wil)) het innen van de dwangsom +kosten zal laten regelen. Frappant is dat het dan vaak binnen 5 werkdagen rond is. Ik voel me absoluut niet bezwaard met zo’n soort leugentje dat snap je wel hé.
Gaat dit over je werkgebied of over privé-aangelegenheden? Ergens wel jammer dat het op deze manier moet en ze anders geen gehoor geven aan je verzoek….
Privé. Deze was voor mezelf maar binnen mijn privé cirkel zijn er ook andere die ik op dit gebied help bij dit soort moeizame trajecten.