Nieuwe matrassen

Zojuist had ik twee geweldige mannen op bezoek. Nu al een smeuïg verhaal? Ze kwamen onze nieuwe matrassen, topper en kussens brengen. Ze vroegen of ik de oude matrassen er al afgehaald had. Ik antwoordde bevestigend en zei dat ik alleen nog wat spierkracht nodig had en dat zij me perfect leken voor de klus. Toen ze aan het werk waren, kon ik het niet laten om even te spieken bij ze. Die ene meneer had wel echt een hele lekkere bilpartij waar ik fantastisch uitzicht op had. Verder heb ik me keurig gedragen en niet gevraagd of één of beide heren interesse had om het bed te testen. Het zijn de hormonen peoples. Die gieren weer door mijn lijf. Toen ze weggingen ze de -voor mij iets te jonge- hulp: weltrusten mevrouw! Dat duurde toch nog even anderhalve seconde, voor ik die grap kon beantwoorden met een glimlach.

Er moest ook nog betaald worden. Daarvoor moest ik eerst op zoek naar mijn bankpas. Die was nergens te vinden. Gelukkig kon ik de hulp van mijn Airtag inroepen en vond ik mijn secrid ergens op de bodem van mijn schooltas onder een geprakte en halfvergane banaan. Nadat ik eerst met mijn studentenkaart probeerde te betalen, had ik de tweede keer (unicum!) het goede pasje. Vervolgens kwam ik tot de conclusie dat ik vergeten was het banksaldo aan te vullen op de betaalrekening en de 200 nogwattes euro niet toereikend was. Dus ik weer op zoek naar mijn telefoon. Maar die kon ik nergens meer vinden. Echt heel lang (vijf minuten) ofzo gezocht. Maar dat ding bleek gewoon in mijn kontzak te zitten. Banksaldo overboeken. Bankpas er opnieuw in. En toen vroeg dat pinapparaat om mijn pincode………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Ik gebruik mijn pinpas (het zal u verbazen) zeer zelden. Alles gaat met de telefoonapp. En 9 v/d 10 keer hoef ik mijn code niet in te toetsen. Toen dat nog wel bij elke transactie moest, moest ik al minimaal 3x per jaar mijn pas laten deblokkeren wegens het te vaak gebruiken van de verkeerde code. Dat het mezelf verbaast, verbaast me misschien nog het meest. Drie keer de verkeerde code. Van ellende heb ik de zakelijke bankpas van mijn man gepakt. Ik zal het geld weer overmaken naar de rekening. Geen zorgen dat de belastingdienst mijn nachtrust financiert van uw zuurverdiende centen. En verder zal ik op zoek naar het deblokkeerknopje in de app, als ik me de juiste pincode weer herinner. Voor het wachten heb ik ze een appel meegegeven, want al het snoepgoed had ik zelf al opgegeten.

Dan nog even mijn onderhandelingsskills. Die waren niet zo goed dit keer, maar ik geloof dat Auping met redelijk vaste prijzen werkt. Eigenlijk waren we er vrij snel uit welk matras we wilden. In de eerste winkel werden we geholpen door een onsympathiek persoon. Wij kregen wel de standaard kortingsactie van oktober (10%). Toen ik vroeg of er nog iets anders mogelijk was, wellicht in de vorm van beddengoed, konden we 5% korting krijgen op het beddengoed. Nou, dat is de moeite. Uiteindelijk was het ook een beetje de toon die de muziek maakte en we besloten er eens een nachtje over te gaan slapen op onze kansloos doorgezakte matrassen. We deden nog een poging voor een B-merk matras, maar in die winkel werden we geen blik waardig gekeurd. Wij hebben het merkwaardige fenomeen over ons dat we eruit zien als arme sloebers die geen cent te makken hebben, want dit is ons echt al heel vaak overkomen in winkels bij grote aankopen (keuken, badkamer, meubels). Het varieert van : ‘dit kunnen jullie niet betalen’ tot ‘ik heb geen tijd want ik krijg zo klanten’. Het hangt van mijn stemming af, een enkele keer heb ik die vooringenomen mening volledig uitgebuit, andere keren voelde ik me zo geschoffeerd dat ik gewoon ben weggelopen. Don’t judge a book by his cover.

In de derde winkel was het raak. Een andere Auping-winkel. Een vriendelijke behandeling waarbij vooral onze dochter als prinses werd behandeld (daar zijn moeders gevoelig voor). We kregen dezelfde 10% als in de eerste winkel, maar wel met twee gratis kussens erbij (daar waren we ook aan toe). Uiteindelijk kost dit hun (verkoopprijs) 200 euro meer, maar eerlijk: ook zonder die kussens hadden we het gedaan. We hadden gelezen dat 10-15% voor Auping wel het maximale is aan korting. Voor ons was het doorslaggevend dat we gewoon normaal behandeld werden.

En dan nog het kostenplaatje. Een matras van 160×220 en een topper in dezelfde maat + 2 kussens hebben ons vandaag € 2.158,45 gekost.

Nu ga ik mijn bed opmaken en vooral niet studeren.

3 gedachten over “Nieuwe matrassen”

  1. Slaap lekker op de nieuwe matrassen.
    Afgelopen maand liep ik het winkelcentrum van een wijk verderop. Een jonge gast klampte me aan en vertelde dat hij namens de gemeente voorlichting gaf over energie besparende middelen (je kunt in onze stad voor EUR 50 aan dit soort dingen bestellen als inwoner). Toen ik aangaf dat we dat al hadden gedaan, keek hij me medelijdend aan, boog wat naar me toe en zei zacht dat hij begreep dat het zware tijden waren. Dat ik vooral niet moest wachten met naar de gemeente gaan bij financiële problemen. Daar zijn potjes voor hoor, drukte hij me op het hart. Ik heb alleen maar beleefd geknikt en bedankt. Dat ik op weg was naar de kapper, ons huis volledig is afgelost en dat we financieel gelukkig erg gezond zijn, heb ik maar achterwege gelaten.

  2. Oeioeioei! Ik loop er ook graag een beetje shabby bij – waarom zou je nieuwe kleren kopen als je nog oude hebt – maar ik zie soms inderdaad hoeveel vooroordelen dat op kan roepen. Gênantste moment waar ik ooit getuige van was: op het station, een stel wat er wat viezig uit zag – met niet alleen oude kleding, maar ook zichtbaar ongewassen – wat aan iemand vroeg “Mag ik u wat vragen?”. En het directe antwoord: “Nee, ik ga u écht geen geld geven!”. O.k., dat was dus de vraag niet….. Sindsdien realiseer ik me voortdurend dat je eerst de vraag maar even af moet wachten…

    1. Ja, zelf heb ik ook een hoofd met vooroordelen. Je kijkt nu eenmaal altijd door een gekleurde bril naar de wereld om je heen. Niemand is ‘neutraal’. Je oordeel uitstellen blijkt in de praktijk nog best lastig te zijn. Sneu eigenlijk. Goede reminder weer voor mezelf.

Reacties zijn gesloten.