Naar de tandarts

De tandjes. Ik snap dat mensen bang zijn hoor. Ik heb het ’geluk’ dat mijn wederhelft ook mijn behandelende tandarts is. Nou ja, geluk. Over het algemeen worden mijn kwaaltjes afgedaan als: stel je niet zo aan. Als ik het dan na weken voor elkaar krijg dat hij een kijkje neemt in mijn mond, blijkt er altijd wel een gaatje of stukje afgebroken te zijn. Wat nou: aanstellerij?! Ik knars enorm (wist je dat de grote spier rondom je kaken de allersterkste spier is in je lichaam?). Door dat knarsen, zelfs met bescherming, breken er weleens stukken af.

Laatst had ik een controle en werden mijn pockets gemeten. Normaalgesproken is dat al niet een fijn klusje, maar meneer had haast en prikte met rasse schreden mijn halve tandvlees aan gort. Toen ik heel hard au riep en mijn hand 6 keer opstak voor een pauze werd dat gewoon genegeerd. Vorige week moest er een afgebroken stuk gerepareerd worden. De Librije kon niet wachten, dus op een zaterdagmorgen togen we naar de praktijk. Bleken de stoelen in onderhoud te staan en de leidingen doorgespoten te worden met desinfecterend spul. Werd ik op de grond neergelegd en met alleen de basics voorzien van een noodreparatie. Zonder lucht, afzuiging of fatsoenlijke apparatuur. Die noodreparatie bleek dagen later alweer weggeknarst te zijn. Broddelwerk! Dat krijg je ervan als je het element niet droogblaast voor je gaat etsen (lijk ik al deskundig?).

Ik kon over VIER weken terecht voor een fatsoenlijke reparatie. Maar toen hij ’s avonds toch ook last begon te krijgen van mijn geklaag bij elk slokje water, kwam hij op die afspraak terug. Ik kwam een kwartier te laat omdat de brug openstond en mijn wederhelft sprak droog: ah, die hadden we vandaag nog niet gehoord.

Met of zonder verdoving? Het was zo klaar en de pijn zou meevallen. Jaja, dat heb ik vaker gehoord. Spuiten maar. Gek, hoe vertrouwd ik ben met de instrumenten en ook de volgorde ken van wat er komt. Maar als je dan zelf ineens het lijdend voorwerp bent, dan staat het zweet in je bilnaad. Die knarsende apparaten. Het geluid van de boor. Het snerpende gekras van de instrumenten langs je tanden. Zelfs als je in deskundige en liefdevolle handen bent, is het een lijdensweg.Het was binnen 20 minuten gepiept. Toen mijn wederhelft een half uur later dan gepland thuis kwam mompelde hij iets over een lastige patiënt……….

Overigens vind ik het heerlijk om naar hem te kijken als hij bezig is. Hij heeft een tic met zijn mond. Die tic zag ik voor het eerst toen ik ooit bij hem in de stoel lag en ik heb ’m thuis nog nooit gezien! Ik vind het heerlijk om ongegeneerd op z’n kop zo dicht bij mijn man te zijn en in zijn ogen te kijken. Best intiem wel. Wat zouden andere mensen denken als ze die prachtige ogen zo dichtbij hebben? Waarschijnlijk niets, want a) ze hebben hun ogen dicht b) ze vervloeken hem of c) ze zijn te hard bezig met hun angst onder controle te krijgen.

En de kosten…. die vielen in dit geval mee. Een kopje thee en een kus. En volgende week maar iets lekkers bij de bakker halen voor de assistentes.

Hoe graag ga jij naar de tandarts?