Waarschijnlijk word ik nooit een minimalist. Het is ook hoogst onwaarschijnlijk dat ik ooit een opgeruimd hoofd en huis krijg. Maar ik doe wel een klein beetje mijn best. Een hele tijd geleden heb ik dozen met spullen van vroeger uitgezocht en de tien dozen gereduceerd naar één flinke.
Vorige week was weer zo’n week: ik was mijn sleutels, secrid en diverse oplaadkabels kwijt. En het medicijnkastje was nog steeds niet kindvriendelijk. Aangezien Saar nu gaat staan en redelijk behendig is in het openen van dingen die voor kinderen gesloten horen te blijven, begon de operatie ‘medicijnen verplaatsen’. In 2017 kwamen we hier wonen. Toch heb ik blijkbaar medicijnen meeverhuisd die houdbaar waren tot 2011. En 2012. En 2013. Al die doosjes medicijnen brachten wel herinneringen met zich mee: die ene keer dat ik van de rots af flikkerde, of die dikke keelontsteking in Frankrijk waarbij ik zoveel medicatie kreeg dat ik binnen een uur genezen was.
Terwijl ik de medicijnen uitzocht en ook alle zelfhulpmiddelen die reeds geopend waren wegdeed, bedacht ik een plan. Ik ga dertig dagen lang 30 dingen per dag weg doen. Na een half uur had ik al spijt van dat voornemen. Maar vooruit.
En nu ga ik dus ook een saai lijstje bijhouden met wát ik dan allemaal weg doe. Want anders dan weet ik het wel. Nou, wat ik op dag één allemaal wegdeed:
- 17 doosjes medicijnen, over datum of aangebroken
- Wat rommeltjes uit de medicijnlade
- 2 kinderboeken
- 8 ordners (want administratie, dat doe je niet meer op papier natuurlijk!)
Nou, op dag 1 loop ik al twee items achter. ’t Is wat. Ik rommel ze er morgen wel bij.