Saar werd getrakteerd op een ijsje door haar oma. Ik mocht er dan ook eentje. Tot nu toe kreeg ze af en toe een hapje van ons ijsje. Ik eet alleen chocolade-ijs of salted karamel. De wederhelft houdt het bij smaken als kokos, mango of citroen. Tot op heden kon ik haar zover krijgen om het ijsje van haar vader in te pikken. Dit zijn smaken die ze dus zeker lust.
Nu kreeg ze dus een eigen ijsje. Welke smaak kies je dan voor je kind? Geen idee. Ze lust geen limonade. En ze is wel gek op smaken als kiwi, aardbei of mango. Soms krijgt ze bij de bakker een chocolaatje. Dan is ze hevig teleurgesteld, want dat lust ze niet. Dapper neemt ze toch een hapje, om vervolgens een heel vies gezicht te trekken. Liever krijgt ze een droog wit bolletje.
De keuze voor een ijsje voor haar was dus een veilige. Een bolletje mango en voor de moeder van dit schattige kind een bolletje chocolade. Aangezien Saar iedereen weet te betoveren met haar mooie ogen, kreeg ze extra veel ijs. Ik kwam er vrij bekaaid af in vergelijking met haar. Maar mevrouw pruimt het niet, dat mango-ijs. Het chocolade-ijs daarentegen was helemaal de bom.
Tot mijn grote teleurstelling at mijn kind een gat in het bakje. Zodra ik probeerde een hapje te nemen, gilde ze de hele boel bij elkaar. Ik likte mijn wonden (of eigenlijk het ijsje) en zat dus opgescheept met een ijsje dat ik nooit in m’n leven vrijwillig zou bestellen. Laat staan ervoor betalen.
De dag erna heb ik het ingehaald en heb ik al straf DRIE bolletje genomen, terwijl zij er maar eentje kreeg. En ze lepelt dus gewoon zo’n bakje leeg, zonder hulp en in d’r eentje.
