LIO-stage

Wa’s dat? Een lio-stage? LIO staat voor Leraar In Opleiding. Als je als leerkracht in het basisonderwijs aan de slag wilt, dan rond je de opleiding af met deze stage. Je gaat in principe een half jaar lang drie dagen per week voor de groep met alles wat daarbij komt kijken. Je bent op die drie dagen volledig verantwoordelijk voor de groep, maakt handelings- zorg- en groepsplannen, vergadert, stelt rapporten op en voert oudergesprekken. Officieel sta je nog wel onder toezicht. Dat wil zeggen dat er tijdens jouw onderwijstijd ergens op de school iemand rondloopt bij wie je terecht kan met je vragen of problemen. In de praktijk wordt zo’n stage echter vaak gebruikt om gaten te dichten. Wettelijk hoor je een vergoeding van 50% te krijgen van een X-salaris. Dat is ongeveer 800 euro, bruto, op fulltime basis. Volledige verantwoordelijkheid, voor de helft van een onderwijsassistent. Als je geluk hebt. De meeste scholen laten je dit namelijk onbetaald doen en dat wordt ook nog eens actief aangestuurd door de opleiding. Hier, gratis werkpaarden! Mijn kritische protest dat de PABO hiermee bijdraagt aan illegale tewerkstelling wordt vakkundig genegeerd.

En, kritische student. Wat ga je nu doen?

Wij hebben een heus stagebureau. Zo’n bureau met 5 fulltime mensen die voor mijn hele sectie de stage verzorgt. Uiteraard werken die mensen hard. Ik weet het zeker. Want dat is wat ze zeggen. En dus is het waar. Tot nu toe heb ik stageplekken gekregen die al vergeven waren, die te laat geregeld werden of was ik weer eens vergeten op één of ander lijstje. Ik ben namelijk Een Hele Bijzondere Student. Namelijk, de laatste der Mohikanen. Zo deelden ze me na een jaar stage opnieuw in bij de kleuters. Terwijl je elk HALF jaar van bouw moet wisselen en ELKE groep moet hebben gehad aan het einde van je opleiding. Dat ga ik dus nevernooitniehalen als ik 1,5 jaar in groep 1 stageloop. Er zijn namelijk 8 groepen. Acht keer een half is vier. Ah. Vier jaar! Maar als je dan anderhalf jaar in 1 groep loopt is dat niet alleen slecht voor je ontwikkeling, maar kom je ook niet meer aan die groepen. En dan krijg je je papiertje niet. Geen wonder dat ze dit sommetje niet kunnen maken, want op de PABO ontbreekt het in elk geval aan gedegen reken- en taalvaardigheden. Maar, die glittermonsters was ik ook wel een beetje zat. Toen ik vervolgens zelf een stage regelde, was de wereld te klein. Pro-activiteit straffen ze graag af. En toen ik na een half jaar weer moest wisselen van school, kon dat niet. Ik ben namelijk ook nog eens een februaristudent. Da’s lastig hoor. En ze komen niet in actie. Want in het systeem van het stagebureau staat dat iedere student in september is gestart. Dat klopt ook. Behalve dan voor hen die in februari zijn gestart. En toen mijn veiligheid in het geding was, vonden ze ook dat ik maar ’gewoon even door moest bijten’. Natuurlijk ging ik voor mijn eigen grenzen liggen. En weigerde ik. Ik win sowieso de award voor meest irritante student van de opleiding.

Ja, en de clue dan?

Ik wil dus in februari mijn LIO gaan doen. En wie kan rekenen, weet dat dat niet klopt. Want ik ben van februari en aanstaande februari ben ik nog maar drie jaar aan de opleiding. Ik zet een eindsprint in. Maar dat kan dus niet. Want ze komen pas in actie ergens rond juni, als de zomervakantie in zicht komt. En dus voorzag ik allerlei problemen en ging ik zelf op zoek naar een LIO-plek. Ik vroeg hier en daar wat na. Ik koos drie scholen uit die perfect bij me zouden passen. De eerste school belde ik en zij nodigden mij uit. Ze kenden mijn achtergrond niet en het gesprek begon nogal kleinerend. Zo, dus jij dacht: nou, die school heeft een vacature he? En jij dacht, dan bel ik even op en zeg ik dat ik mijn LIO wil doen en ook alvast eerder betaalt aan het werk wil? Slim bedacht hoor. Vet slim. Maar helaas is de vacature al vergeven en voor LIO hebben we geen plek. Ik kreeg pretoogjes. Ah. Een tegenstander die denkt dat ik nog een kleuter ben. Mijn tegenvraag: En waarom ben ik dan op gesprek? Ja, moeilijk moeilijk moeilijk. Ik moest pas echt lachen nadat het gesprek na 3 minuten de volgende wending kreeg: Welke dagen ben je ook alweer beschikbaar? Je bent namelijk best interessant.

Ik: Uiteraard hebben jullie mij een hoop te leren. Maar naast dingen brengen, kom ik ook dingen halen. Wat hebben jullie mij te bieden? Ik heb het niet over arbeidsvoorwaarden.

Directeur: Houdt mooi verkooppraatje over de school.

Ik: Ah, dat klinkt prachtig. Perfect eigenlijk. Vertel mij eens wat er nog te verbeteren valt? Waar schieten jullie tekort?

Directeur: Uhm?

Begeleider: Kijkt geamuseerd.

Directeur: Nou ja. We missen wel een directeur.

Ik: Ah, wie bent u dan?

Directeur: De interim. Maar vertel eens: heb je ook nog gesprekken op andere scholen?

Ik (volledig bluf): ja.

Ik: Willen jullie ook nog weten dat ik meeneem, als ik voor jullie school kies?

Directeur: Oh ja, ja vertel!

Ik: Nou, ik ben kritisch positief en ik heb in elk geval een eigen mening?

Directeur: Oh echt? Niets van gemerkt.

Ik: Ik weet waar ik heen wil, ik heb een eigen visie en durf daar ook voor te gaan staan. Ik neem verantwoordelijkheid voor de keuzes die ik maak en durf kritisch naar mijzelf te kijken. Ik ben trouw, loyaal en heb een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik sta boven de stof. Verder neem ik veel levenservaring mee die zich vertaalt naar mijn onderwijspraktijk. Ik ben een volwaardige collega. Op didactisch en pedagogisch niveau heb ik als leerkracht nog wel dingen te leren.

Directeur: Je bent nog geen leerkracht.

(Laat je spierballen maar zien jongen! Dat doe ik ook).

Ik: Dat klopt.

Directeur: Welke groep wil je?

Ik: Groep 3, 4 of 5. De middenbouw dus.

De directeur: ik heb een plek voor je in groep 1

Ik: Nee dank je.

Directeur: Andere groepen?

Ik: groep 3, 4 of 5

Directeur: je weet wat je wilt.

Ik: Mijn hart ligt bij de middenbouw. Mijn drive en passie komen daar tot uiting. Ik kan het beste uit mezelf halen als ik me ga specialiseren in deze leerjaren. Dat is het beste voor mij, de leerlingen én de school. Als ik mezelf niet 100% kan geven, kan ik de leerlingen ook geen optimaal leerklimaat bieden.

Directeur: Mooi, andere bouwen?

Ik: Nee

Directeur: groep 7/8?

Ik: Nee, ik kies voor de middenbouw. Als jullie geen plek hebben voor mij respecteer ik dat.

Er volgt nog een heel interessant gesprek over interesses, onderwijs en passie. Ik stel ze veel vragen over hun manier van werken en hun visies op verschillende gebieden. Als ik een rondleiding krijg door de school, dan krijg ik een grote glimlach op mijn gezicht. Wat een prachtige plek. Wat een fijne sfeer hangt er. Met rode blosjes loop ik de school uit. Eenmaal in de auto haal ik opgelucht adem. Het was best spannend. Ik weet ook dat ik de grenzen hier en daar heb opgezocht, maar volgensmij heb ik daarin ook goed aangevoeld tot waar ik kon gaan. Ze waren niet op zoek naar een mak lammetje. Eenmaal op weg naar huis vraag ik me af of het vuur niet teveel aan hun schenen heb gelegd. Ik heb mezelf laten zien, zoals ik ben. Maar, heb ik ze afgeschrikt? Deze school is precies wat bij me past. Misschien zelfs wel wat ik nodig heb. Zou ik mijn kansen hebben verspeeld?

En? En? En?

Vandaag werd ik gebeld. We zouden je graag willen hebben. We hebben een plek voor je gecreëerd in groep 3. Fucking-yeah. Groep 3 is mijn allergrootste droom. Daar wil ik werken. Leren lezen, schrijven en rekenen. Ik heb het geflikt!!!!

Nu nog even een aantal hindernissen nemen:

  • Mijn arbeidsovereenkomst uitonderhandelen. Al is dit voor mij geen dealbreaker. Wat de CAO zegt, daar ben ik in principe akkoord mee (al zet ik daar niet op in). Geen betaling (en dus onwettelijkheden) ga ik niet mee akkoord.
  • Het Fucking Stagebureau. Die gaan niet leuk vinden dat ik zelf een plek geregeld heb en overwegen vast disciplinaire maatregelen aangaande deze ongehoorzame student. Of ze zoeken in hun statuten naar een flutregel die dit nog kan blokkeren. Ik ga het ze pas vertellen als ik mijn overeenkomst getekend heb.
  • Een mogelijke zwangerschap. Dit is wel een echte hindernis. Als ik zwanger word/blijk te zijn (van een mogelijke tweeling) heb ik natuurlijk een groot probleem. In theorie kan ik werken. Tot een week voor mijn bevalling stond ik ook voor de klas. Planningstechnisch kan het allemaal net tot einde schooljaar. Maar de vorige zwangerschap was loeizwaar en ik heb nu ook al een kind. Wellicht moeten we overwegen om na deze ronde een pauze in te lassen, mits ik niet zwanger zal zijn. Maar daar heb ik het eerlijk gezegd nog niet over gehad met mijn partner.
  • En dan ook nog De Grote Boze Stem op mijn schouder die me vertelt dat ik absoluut ongeschikt ben als leerkracht. Daar moet ik de komende maanden ook nog even mee afrekenen.

Nou, een uitzonderlijk lange blog. Zelfs voor mijn doen.

2 gedachten over “LIO-stage”

Reacties zijn gesloten.