Lieve Saar – één jaar

Ja, ik heb besloten er een maandelijks terugkerende column van te maken. Net zoiets als mijn financiële update, waar ik overigens hopeloos mee achter loop. Een maandelijkse update over jou. Omdat je het verdient. Omdat je bijzonder bent. Binnenkort ga ik nog een keer schrijven over hoe zwaar ik het soms vind: moeder zijn. Maar vandaag schrijf ik een ode. Een ode aan jou. Mijn lieve kind. Want je wordt één jaar. Bereid je voor op heel veel superlatieven. Want mijn kind is toevallig de mooiste, beste en knapste.

Lieve, prachtige, geweldige Saar,

Als moeder heb je geduld nodig. Het begint al bij die zwangerschap van negen maanden. Duurt best lang hoor, zo’n zwangerschap. Ik stond bij het uitdelen van een portie geduld niet vooraan in de rij, zullen we maar zeggen. Toen ik 37 weken en 5 dagen zwanger was, werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Eigenlijk moesten we het liefst wachten tot na het weekend, als je 38 weken oud was. Maar je moeder had het zwaar. En dat lag niet alleen aan mijn geduld, maar had vooral te maken met mijn gezondheid. Met 37 weken en 6 dagen kwam je ter wereld. Goed. Over dat hele zwangergebeuren kun je dus elders wat lezen.

Hé taaie. Ja, ik heb het tegen jou, kleintje. Je hebt nergens om gevraagd. Niet gevraagd om op de wereld te komen. Toch ben je hier. En hoe! Je hebt een gave. Je betovert iedereen die bij je in de buurt komt. Of het nu de buurman is, wildvreemden op straat of je vriendje op de opvang. Je prachtige ogen en je stralende lach zorgen er voor dat iedereen direct van je houdt. Je bent betoverend. Er groeien nu van die minihaartjes op je hoofd. Soms staan ze een beetje punk. Als je haartjes nat zijn, maak ik er soms een hanekam van. Gewoon omdat ik het leuk vind. Je vader vindt het maar zielig, dat ik dat doe. En jij? Jij trekt je er niets van aan. Je ruikt zo fijn. Zo naar jezelf. Als je bij me hebt gelegen, dan ruik ik je op mijn kussen. En die ogen. Oh lieve Saar. Die prachtige ogen van je. Ik weet niet waar ze vandaan komen. Die prachtige, grote en kenmerkende ogen. Ze kijken nieuwsgierig de wereld in. Ze stralen als sterretjes.

Je bent dus nu 1 jaar oud. En je vindt dus al even dat je geen baby meer bent. Van een lepel eten is voor baby’s. Door je moeder gevoerd worden is helemaal voor ukkies. En dus weiger je nog langer eten dat door mij aangeboden wordt. Dus, eet je zelf. Liggen, dat is sowieso voor hele kleine kinderen. Dat haatte je als pasgeboren kind al. Maar, nu ben je er helemaal klaar mee. Luiers verschonen of omkleden, dat moet het liefst zittend. Snap dan mama, dat ik geen baby meer ben!

Mooi mensje, eerst een kleine terugblik op het afgelopen jaar.

Stoere, dappere meid. Kleine vechter. Je moest al veel obstakels overwinnen. Je liet je niet kennen. Al die dokters en zusters dachten dat ze de baas waren, maar eigenlijk was jij dat he? Nou ja, dat dacht je. Een paar kleine feitjes op een rij:

• Je groeide van maat 44 naar maat 80.
• Bij je geboorte woog je 2400 gram, nu weeg je al bijna 8 kilo.
• Van 47 centimeter naar 77,5 centimeter.
• Je lievelingseten was broccoli en banaan, nu is dat kiwi en macaroni.
• In bad gaan is je favoriete activiteit.
• Zingen, dat vind je ook wel wat!
• Papa, bah en uit, dat zijn de woorden die je nu kan zeggen.

Nou, ik kan nog wel even doorgaan over het afgelopen jaar. Maar ik wil je vooral wat meegeven voor het nieuwe jaar.

Je hebt karakter. Dat is wat ze over je zeggen. Een gezapige baby ben je nooit geweest. Voor het komende jaar wens ik je toe dat je net zo nieuwsgierig en gefascineerd naar de wereld mag kijken als dat je afgelopen jaar hebt gedaan. Ik wens je toe dat je mag genieten met volle teugen van alles wat je leuk vindt. Ik hoop dat je je doorzettingsvermogen blijft behouden en ik zal proberen om niet te mopperen als je niet opgeeft op de momenten dat ik dat soms zou willen. Groei, schat. Groei niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Zorg voor vreugde in het hart van iedereen die je leert kennen. Verder wens ik je wat meer geduld toe. Ik weet het, jij stond ook niet vooraan in de rij. Je geeft je eten nu nog weg, ik hoop dat je zo onbaatzuchtig blijft. Temperamentvol, dat ben je ook. Verlies het niet. Je bent uniek. Voor mij ben jij de liefste. Voor mij ben jij de mooiste. Voor mij ben jij het beste wat er is. Als perfect bestaat, dan ben jij het.

Ik beloof je lief kind. Ik ben er. Weet dat ik mijn leven zou geven voor je. Zodat jij de wereld kan ontdekken. Wees zoals je bent. Het is goed.

(Behalve het feit dat je nu al een soort van LAT-relatie hebt, dat keur ik als moeder zijnde ten strengste af.)