Ik heb alles gegeven, maar ik hoorde nergens bij…

Donderdag was een interessante dag op menig gebied. Mijn ontmoeting met a bunch of strange guys én een dame bracht me veel bijzonders. Ook de opmerking dat ik geen finance-blogger ben. I totally agree. Onderweg maalden die woorden nog door mijn hoofd. Wie ben ik dan wel?

Ik ben in elk geval geen doorsnee blogger. Ik heb geen idee van SEO. Ik heb de grootste moeite welke plugin dan ook draaiende te houden. Een blogroll heb ik dan ook niet (ha, dan kun je sowieso niet serieus genomen worden als blogger, hoorde ik ook). Sterker nog: mijn eigen e-mailadres is niet eens te vinden op de site. Heerlijk rustig, want ik heb geen last van stalkers. En ik doe ook niet aan categoriseren of labelen. Mijn blog is een ramp. Daarmee ben ik in elk geval voor mezelf authentiek genoeg. Want tot nu toe komt dit precies overeen met wie ik in het dagelijkse leven ook ben. Schijt aan wat hoort. Vreselijk onhandig.

Wie ben ik dan wel? Om die vraag te kunnen beantwoorden las ik mijn eigen stuk terug. Twee jaar geleden schreef ik een stukje om mezelf te introduceren. Ik heb het nooit meer teruggelezen, tot vandaag.

Het leven vliegt aan ons voorbij. Straks zijn we FIRE en zijn we vergeten onderweg te genieten. Het is een reminder en belofte aan mezelf: probeer stil te staan bij de prachtige momenten die het leven voor je in petto heeft.

Mooi geschreven hoor. Best een goed stuk eigenlijk. Hoe vaker ik het lees, hoe beter ik het vind. Maar de werkelijkheid is een stuk weerbarstiger. Al heel snel schreef ik over de angst voor het onbekende. Regelmatig deel ik de hoogte- én dieptepunten van het moederschap. Het moeizame fertiliteitstraject. Ooit schreef ik een ontroerend stuk over waarom ik gekozen heb voor een ander carrièrepad. En ook de dood is een onderwerp dat ik niet mijd. Als ik het woord ‘dood’ invul krijg ik meer dan 20 blogs van mezelf waarin ik dit onderwerp aanhaal. Ik heb een sluimerende doodswens. Daar schrijf ik op een dag meer over. Misschien dat ik als ik dood ga voor het eerst in mijn leven een blog klaarzet en de publicatie vooruit plan. Dan hebben jullie de primeur. Want dat is óók wie ik ben. Ik weet mezelf en de ander regelmatig te verrassen.

Enfin, de vraag wie ik nu eigenlijk ben kan ik ook niet beantwoorden. Gewoon mezelf. Niet te vangen in excelsheets, keurslijven of beschrijvingen. Intrigerend, dat wel. Zelfs ik kom weleens tot nieuwe inzichten. Ik denk en praat veel te veel. Persoonlijk word ik daar echt knettergek van. De mensen om me heen vaak ook. Maar ik voel zo ontzettend veel. Ik heb een heel rijke innerlijke belevingswereld. En het praten en denken zijn slechts uitingen van iets anders. Overweldigende gevoelens. Verpletterend vaak.

Terwijl ik dit overdacht tijdens het sporten (nee, ik ben niet ziek), kwam er een liedje voorbij in mijn playlist.

Iedereen praat alsof ze weten wie ze zijn

Ik zie het nog steeds niet als ik in de spiegel kijk

Ik heb alles gegeven maar ik hoorde nergens bij

En toen zag ze mij

Ik weet nog goed dat ze zei

Stop met doen alsof

Oh ik voel het nog

Ze liet me zien

Ze laat me zijn

Alle schone schijn die gaat aan haar voorbij

En ze heeft me lief

Ze heeft me lief

Ze heeft me lief als ik mezelf ineens verlies

Het raakte mij. Soms kijk ik in de spiegel. Als een kind dat haar eigen spiegelbeeld voor het eerst ziet en probeert te ontdekken wie dat kind is, dat hetzelfde doet als haar. Meestal leg ik mijn hand op haar hart. Omdat dat de plek is waar ze het liefst vastgehouden wordt. Een andere druk die uitgeoefend wordt op dat hart vol gevoel. Een andere prikkel die zorgt dat alle (pijn)prikkels even weg zijn. Tot ik weer loslaat, me omdraai en verder ga. Maar zij heeft me lief, als ik mezelf verlies.

2 gedachten over “Ik heb alles gegeven, maar ik hoorde nergens bij…”

  1. Lieve FF, mooi geschreven. Ik vond het fijn je te zien en ben jaloers op hoe je dingen weet te beschrijven, ik heb (te) weinig mensen ontmoet die zo eerlijk, puur en gevoelig zijn…we hebben allemaal wel onze eigenaardigheden ?

    #twijfeltsteedsharderomdeblogteheropenen

Reacties zijn gesloten.