Ik ben óók CEO

Nou hehe, ik heb eindelijk een naam gevonden voor mijn functie. Ik ben moeder, huisvrouw, en student: manager van ons gezin. Ik zorg ervoor dat het geld nuttig besteed wordt aan boodschappen en pakketjes voor Saar hele degelijke zaken. Nadat ik Saar had weggebracht naar de opvang en op weg was naar de pinautomaat om het salaris van onze interieurverzorgster te pinnen, vond ik dat ik ook een titel verdien. En dus ben ik vanaf nu CEO. Van ons gezin. Maar dat is op sommige momenten moeilijker draaiende te houden dan een internationaal bedrijf, lijkt het.

Een goede directeur heeft natuurlijk ook personeel. Wie werken er allemaal voor mij?

Het werkpaard

Nou, dat is dus mijn man. Die werkt om geld te verdienen. Tot voor kort werkte ik ook. Ik heb mijn leven lang al gewerkt, maar nu even niet. Hij pompt het geld in ons bedrijf en ik geef het uit. Zo doet een CEO dat toch?

Salaris: liefde, eten en een schoon bed

Frequentie: 36 uur per week excl. diensten

De interieurverzorgster

Gevoelig puntje. Ik haat huishoudelijke taken. Ik ben er niet voor in de wieg gelegd. Ik kan het wel hoor. Heel goed ook zelfs. Maar ik háát het. Ik haat het ook als ik 1 stofje zie liggen. Helaas heb ik mijn definitie van ‘schoon en opgeruimd’ bij moeten stellen sinds we een kind hebben. De was gaat tegenwoordig altijd door. En het liefst gooit onze kleine meid met haar eten. En dan is er ook nog een eindeloze berg strijk. Katoenen uniformen van mijn man. Moeten gestreken worden. Door mijn chronische pijnklachten (waar ik binnenkort eindelijk vanaf geholpen hoop te worden) kan ik dit niet. En dus ik heb ik een heuse interieurverzorgster.

Salaris: 13,50 per uur

Frequentie: 1x per twee weken 4 uren

De glazenwasser

Ons huis telt 12 gigantische ramen en een enorme schuifpui. Nou ga ik die ladder niet op. En mijn man heeft een verbod van mij. Hij heeft zijn handen nodig om te werken. Geen werk is geen inkomen. Dus er is een glazenwasser. Eerst was het een oude vieze man. Ooit schrok ik me dood toen ik in bad zat en me veilig waande voor de buitenwereld. Tot hij ineens voor het raam stond met z’n wisser. Ik was vergeten dat hij zou komen. Inmiddels is het bedrijf overgenomen door zijn zoon.

Salaris: 25 euro per keer

Frequentie: 1x per 2 maanden

De gastouder

Mijn redder in nood. De allerliefste gastouder die ik me maar kan wensen. Ik kan er veel woorden aan vuil maken, maar soms gaat het motto less is more op. Het is een schat. En ze krijgt schandalig weinig betaald voor wat ze doet. Binnenkort is ze jarig. En dan verwen ik haar met een fantastisch, megageweldig, superhieperdepiep cadeau. Een grote bos bloemen. Een hele, hele dikke cadeaubon. En een grote doos bonbons.

Salaris: 5 euro en wat centen per uur

Frequentie: ze staat altijd klaar voor ons als het nodig is, maar gemiddeld 24 uur per week

Mijn kapper

Ik ben naar de andere kant van het land verhuisd. Maar mijn kapper is nog steeds dezelfde. Ooit heb ik me laten verleiden tot een kapper hier dichterbij. Ze verpestte mijn haar. En sindsdien weiger ik pertinent om nog naar een andere kapper te gaan. Ik combineer een bezoek aan haar altijd met een bezoek aan mijn ouders. Ze is de beste.

Salaris: 90 euro per knipbeurt

Frequentie: tweemaandelijks, behalve in coronatijd

Masseur

Guilty pleasure…. Ik laat me ontzettend graag (professioneel) masseren. Het is zo ontzettend lekker. Ik ontspan heel moeilijk. Maar op zo’n moment kom ik echt los van mijn hoofd en dit is 1 van de weinige momenten dat ik me echt kan overgeven. En dan neem ik het er ook van. 90 minuten lang. Ik ben al te lang niet geweest, sinds de coronacrisis. Het wordt tijd dat dat virus ophoepelt. En ik weer eens een massage kan krijgen.

Salaris: te duur

Frequentie: normaal 1x per 2 maanden, nu al een jaar niet meer

Conclusie

Ik doe vrij weinig en heb een hoop mensen voor me aan het werk. Precies zoals een directeur dat doet. Ik heb het best voor mekaar….