Een fittie met me boy

Ja, zo zeggen ze dat tegenwoordig. Ik had vandaag een flinke fittie met me boy. Gelukkig over onbenullige zaken. Dan weet je dat het goed zit. Pas als je ruzie (voor boomers) gaat maken over belangrijke dingen, moet je je zorgen gaan maken.

Het grote Sintfeest gaat van twee kanten niet door. De schoonouders hebben corona en de ouders een flinke griep. Vooral dat laatste is sneu. Zij zien hun kleindochter (en ons, maar dat doet niet meer ter zake als je eenmaal een kleinkind hebt) heel weinig. Ze hadden enorm uitgekeken naar een week qualitytime en veel tijd doorbrengen met elkaar.

Enfin, die fittie. Mijn zus, zwager en broer komen wel. En die laatste is vegan, dus extra problemo’s. Ik ging naar de bakker, alwaar ze me allemaal kennen. Vooral vanwege dat prachtkind van mij. Steelt de show met haar lach en ogen en ze hebben het altijd over ’hun vriendin’. Vandaag kreeg ik zes paar opgetrokken wenkbrauwen en de vraag waarom hun vriendin niet gekomen was, want dat had hun dag weer goedgemaakt. Eigenlijk zou ik voor een vegantaartje gaan en that’s all. I’m oefening with my English as you can zie. Maar ja, dan sta je daar en dan denk je: da’s ook lekker. En dat ook. En dat ook heel erg. Ik heb een worst-letter gekocht terwijl ik 2 vegetariërs en 1 veganist op bezoek krijg. Waarom ik dat een goed idee vond weet ik eigenlijk niet. Voor de zekerheid kocht ik dan ook maar een amandelletter. En een brood met allemaal meuk erop voor bij de soep. En marsepein, voor bij de koffie. Een een vegan taart en een exemplaar met zoveel mogelijk dierlijk vulmiddel. Voor de anti-veganist like me. Ik kocht zoveel dat ik er een gratis tas bij kreeg, twee bekers ijs (1 beker per 30 euro) en ik kreeg ook nog een extra mega zak met chocolaatjes. En dat allemaal voor free. Of eigenlijk zat dat natuurlijk ergens in de prijs verwerkt, maar toch.

Bij thuiskomst kreeg ik me dus een dikke fittie omdat ik voor 60 (zegge: ZESTUG) euro aan suiker gekocht had. Ergens had hij natuurlijk wel een punt. Maar toen hij over de kussenslopen die ik als huisvrouw onder de gewone kussenslopen gebruik tegen zweet en nare geurtjes enzo begon te mekkeren trok ik een grens. Bemoei je niet met mijn huishoudelijke taken. En toen hij beweerde dat we nog 8 van die dingen (hij overdrijft alleen als het hem uitkomt, als we bijvoorbeeld moeten lopen is het nooit ’8 kilometer’ maar altijd 4 kilometer, terwijl het in werkelijkheid 10 kilometer is) hadden, zei ik: laat zien. Nou die kon hij dus mooi niet vinden he. Na even mokken maakten we het dan toch maar goed. Sorry dat ik altijd teveel koop als we bezoek krijgen. Sorry dat ik zo mopper. Toen ik vanavond een kopje thee met een schaaltje pepernoten, chocolade en banketstaaf voor z’n neus zette, hoorde ik hem overigens niet mopperen.

Neither does ik.

6 gedachten over “Een fittie met me boy”

  1. Ik heb ook veel in huis hoor, want guzellug… Ik heb twee weken geleden een tandvleesoperatie gehad incl 2 weken vloeibaar voedsel, dus ik zat de minuten af te tellen tot ik m’n wangen kon vullen met pepernoten. Helaas moet ik nog minimaal een week (semi) vloeibaar eten, dus het gezin moet aan de bak met de voorraad die ik heb aangelegd 🙂
    Uiteraard hou ik een klein beetje achter voor mezelf, voor als het wél weer mag. Pfffff, goed voor de lijn dit, maar saaaaaaaaaaaaaaaai!

    Maar eh… zodra iemand hier zegt “een fittie met m’n boy”, dan zijn de grenzen bereikt hoor. Ik weet niet wie ‘ze’ zijn, die dat zeggen, maar deze millenial doet niet mee.

    1. Oh jeetje. Twee weken vloeibaar. Zelf hou ik totaal niet van soepen e.d., dus dat zou wat zijn. Hoe is het met de pijn nu? Een goed excuus om zo’n zak achterover te drukken, je hebt wat in te halen straks.

      ‘Ze’ is de jeugd van tegenwoordig. Zelf heb ik het ook over ruzie, onenigheid of een discussie. Maar met mijn bijna 33 blijk ik toch al behoorlijk belegen als ik zulke woorden gebruik. Dacht, ik doe ook eens hip.

Reacties zijn gesloten.