Ja, er komt er weer eentje hoor. Zo’n blog waarvan ik vooraf niet weet welke kant het op gaat. Het is een beetje zoals mijn leven. De richting vinden is moeilijk. Ik verander nogal eens van koers.
Je voelt ‘m al aankomen: eigenlijk moet ik studeren. Morgen heb ik twee ontzettend belangrijke presentaties. Het zit in mijn hoofd. De richting. De koers. Maar er staat nog niets op papier. Ik verwonder mezelf over het feit dat ik zulke dingen toch tot een goed einde weet te brengen. Na het spektakelstuk van morgen heb ik nog een belangrijke deadline. En ik heb me opgegeven voor een toets volgende week. Ik heb er nog niets voor geleerd, ik heb me pas zondag opgegeven. Twee kansen per studiejaar, dus I take the shot. Volgend studiejaar namelijk weer twee kansen. Ik ben gek op gratis kansen. En daarna moet ik nog 4 vakken inhalen waarbij ik vertraging heb opgelopen. Dat ga ik doen in mijn welverdiende vakantie. Maar dan ben ik dus helemaal bij lieve mensen. Dan heb ik mijn propedeuse en de eerste module van de hoofdfase afgerond en heb ik ondanks alle tegenslag dus géén vertraging meer.
Ga je dan door met je studie? Dat is een vraag die ik veel krijg. Dit omdat ik me er niet voor schaam en openlijk aan durf te geven dat ik het soms moeilijk vindt. Het moederschap en studeren. Nu werkt de organisatie van de studie ook niet helemaal mee. Het antwoord is dat ik niet weet of ik door ga. Voorlopig heb ik me nog niet ingeschreven voor het nieuwe studiejaar. Het is een publiek geheim dat ik impulsief ben. Ik doe waar ik zin in heb. Ik kan thuiskomen en zeggen dat ik ga emigreren; mijn ouders zouden er niet van opkijken. Misschien ga ik op 1 september op zoek naar een baan. Misschien blijf ik studeren. Misschien ga ik fulltime genieten van het moederschap. Misschien gaan we voor een intensief traject en een tweede baby. Misschien ga ik het allemaal tegelijk doen.
Ondertussen gebeurt er van alles in mijn leven. Ik ben gevaccineerd met Pfizer. Volgende week gaan we voor het eerst in een ruim jaar een sociale activiteit met een bevriend stel ondernemen en heb ik oppas moeten regelen voor mijn dochter. Dat is dus voor het eerst in mijn leven (behoudens het feit dat ze naar de gastouder gaat en mijn ouders één keer opgepast hebben). En dat is spannend joh. Je kind achterlaten van 11.00 uur tot 23.00 uur. Bij mijn schoonouders wildvreemden. Loslaten enzo. Het schijnt vanaf de geboorte te beginnen. We kregen vier jaar na oplevering van ons nieuwbouwhuis een factuur van 13k van de badkamerleverancier. Een foutje, maar ik schrok me helemaal de zoutjes. Ik denk na over de financiën en beleggingen. Het verhuizen van mijn beleggingen gaat binnenkort plaatsvinden. Of de migratie, zo zouden chique mensen dat zeggen. Maar ik ben maar een simpele ziel. Dit heb ik overigens vannacht bedacht. Het plan kan over 5 minuten weer anders zijn.
Volgende week krijg ik ook weer bezoek van een goede FIRE-vriend. Toen ik aan deze financiële reis begon, wist ik niet welke koers ik zou gaan varen. Vaak deed ik maar wat. Een aantal jaren later kan ik zeggen dat ik de kaart ben kwijtgeraakt onderweg. Ik dobber maar wat rond op de oceaan. Maar ik heb de vrijheid gekregen om tijdens de reis zonder nog land in zicht te hebben, te kunnen veranderen van richting. Ik ben gestopt met mijn ongezonde baan en koos voor mijn geluk. En misschien kies ik nu weer een andere windrichting. Omdat ik veranderd ben. Gegroeid. Mijn geluk anders voelt. Onderweg kwam ik andere mensen tegen. Soms lagen zij op een strakke koers. Anderen doen ook maar wat. Hadden ook geen kaart. We wisselden van gedachten. Ik leerde. Van hen. Als ik uit het bootje dreigde te vallen, werd ik er weer in geholpen. Soms ging ik even aan boord bij iemand. En daarna voeren we weer elk onze eigen kant op. Een heleboel fijne mensen leerde ik kennen. Volgende week komt mijn FIRE-vriend weer. En dan stappen we weer even bij elkaar aan boord. We hebben het over alles; behalve de reis die we maken.
Ik weet niet wanneer ik het land bereik. Maar het is goed. Ik zie wel. En ondertussen geniet ik van mijn omgeving. De zon en de regen op mijn huid.
Prachtig artikel!