Ah ja, wat moet ik hier nu weer gaan vertellen? Over cijfers praten vind ik totaal niet inspirerend en ik ben er ook helemaal niet goed in. Ons financiële leven is saaier dan saai. Wat in FIRE-land natuurlijk goed is. Er zijn andere FIRE-grootheden die hele prachtige stukjes schrijven over de beste indexfondsen of de fiscale regels.
Over mijn gevoelens schrijven, daar ben ik goed in. Meestal luister ik tijdens het schrijven van zulke blogjes muziek die me heel diep raakt. Maar ja, als je over gevoelens schrijft ben je kwetsbaar. Of je voelt je in elk geval kwetsbaar. Eerder schreef ik al over wat voor gevoelens dat bij anderen kan oproepen. Ik merkte dat ik minder over mijn gevoel ging schrijven en ook bang werd om over mijn duistere gevoelens te schrijven. En dus werden mijn stukjes minder rauw en minder scherp.
Dan mijn lieve dochter Saar. Over haar valt veel te vertellen. Ze is zo mooi. Ik hoop dat ze elke dag mooier wordt. Ja, nu rolt er toch een traan over mijn wang. Ik zette haar op de wereld. En soms weet ik niet hoe lang ik nog op de wereld wil zijn. Die twee gevoelens botsen met elkaar. Ik zou je elke dag over haar willen vertellen.
Ongeveer een jaar heb ik af en toe wat dingen gepost hier. Je kon lezen over ons fertiliteitstraject. Ik hoop dat er mensen zijn die er hoop uit geput hebben. Je kon lezen over mijn worstelingen in het leven. Ik hoop dat je weet dat je niet de enige bent. Je kon lezen over mijn mooie dochter. Ik hoop dat jouw kind net zoveel geluk brengt. Je kon lezen over mijn operaties en het realiseren van dromen, waarvan je op den duur niet meer weet of het echt jouw dromen waren. Ik hoop dat je nooit stopt met dromen.
Voor nu is het klaar. Misschien kom ik weer eens terug. Om te schrijven over de worstelingen die ik in de tussentijd heb doorgemaakt. Of om over mijn dochter te vertellen. Misschien krijgt ze wel een broertje of een zusje. Misschien hoor je ooit of ik mijn studie heb afgemaakt en juf geworden ben.
Heb lief.
Acta fabula est