#17 Fertiliteitstraject: again

Deel 17 alweer in deze serie. Straks halen we ’Lieve Saar’ nog in. Ik deelde vorige week de teleurstellende uitslag aan jullie mee. Na het stoppen met de medicatie die mijn cyclus kunstmatig in stand hield, kreeg ik zondag een zware bloeding. Ik weet niet of dat extra zwaar is omdat je lichaam je voorbereidt op een dubbele zwangerschap en twee eicellen afstoot, of dat het toeval was. Normaalgesproken begin je op de derde dag (in dit geval dinsdag) opnieuw met de medicatie. Alleen doordat we zaterdag de begrafenis hadden en we binnen 24 uur 600 kilometer reden, was ik vergeten de medicijnen te bestellen. Daar kwam ik pas dinsdagmiddag (!!) achter. Mijn eigen apotheek heeft deze medicatie niet op voorraad, omdat dit meestal gewoon in het ziekenhuis voorgeschreven wordt als onderdeel van zo’n traject. En dus moest ik naar de ziekenhuisapotheek. Dat is heen- en terug een uur. En uiteraard was de ziekenhuisapotheek overgegaan op een nieuw systeem waardoor heel veel mis liep. In totaal ben ik er twee uren zoet mee geweest en daar baalde ik van.

Inmiddels hebben we de derde dosis gespoten en vooralsnog blijven de ernstige hoofdpijnen en de heftige moodswings uit. Met angst en beven kijk ik naar morgen: komt de klap dan? Of misschien wel niet? Daar hoop ik op! Het lastige is dus dat het zo onvoorspelbaar is en dat ik me amper voor kan bereiden op wat mogelijk volgt. Vanaf aanstaande dinsdag (10e dag) volgen de echo’s weer. Ik ben benieuwd wat we gaan zien!

Gek genoeg heb ik er totaal geen behoefte aan om erover te praten. Mijn ouders weten het en mijn beste vriendin. En de compagnon van mijn man en zijn assistente: zijn onverklaarbare afwezigheid midden op verschillende werkdagen vroeg toch om een verklaring. En jullie, maar dat is anders. Afstandelijker. Het voelt (nog) goed om er niet steeds weer over te (moeten) praten. Het is wel steeds lastiger om dit te ’verzwijgen’. Het traject en de wens is langzaam ons leven binnengeslopen en voor ons alweer een vanzelfsprekend onderdeel van wat we doen. Gisteren pasten mijn schoonouders op en de echo’s hingen op het prikbord, tussen alle foto’s. De koelkast ligt vol met medicatie en de gele naaldencontainer heeft een permanente plek op het aanrecht. Die laatste had ik opgeruimd, maar de medicijnen kan ik niet opruimen en de echo’s waren we vergeten. Het is geen groot geheim en iedereen die er naar zal vragen zullen we het vertellen.

Heel eerlijk gezegd heb ik de afgelopen week een aantal keren gevoeld dat het niet zo zal zijn. Of het echt zo is: wie weet. Mijn zesde zintuig laat me niet heel vaak in de steek, maar soms is het ook een self fulfilling prophecy. Toch heb ik een gek gevoel als ik de spullen van Saar in mijn handen heb die te klein zijn. Of toen ik een stuk speelgoed op zolder legde, waar ze te groot voor is. En toen ik haar babyfoto’s bekeek voelde ik heel sterk dat ik zo’n hummel niet meer in mijn armen zal hebben. Dat gekke gevoel kan ik niet verklaren. Ik kan het niet drooghouden als ik deze woorden aan dit blog toevertrouw. Natuurlijk is er altijd de onzekerheid geweest. Destijds en ook nu. Maar het was deze week anders. Ik hoop zo dat ik het mis heb. Dat ik nog één kindje mag dragen. Dat onze armen gevuld mogen worden.

Ik voel me ernstig mislukt als moeder. Misschien heb ik elke fase die misschien nooit meer terug zal komen niet bewust meegemaakt. Heb ik wel alles gehaald uit alle momenten met Saar?

Maar deze armen sloegen toen

De deur dicht en ze zwichtten

Onder honderdduizend borden

In de lucht 

Deze armen lieten

Alles wat ik liefhad

Los tot er niets overbleef

Deze armen schieten

Telkens weer tekort en

Deze armen zijn nu leeg

1 gedachte over “#17 Fertiliteitstraject: again”

  1. Het is heel natuurlijk dat de twijfel je overvalt als het gaat zoals het gaat. Gelukkig heb je je tijd mee. De tijd waarin de medische wetenschap heel veel kan verrichtten ook al wil het lijf wat minder goed (mee)werken om zijn normaal natuurlijk werk te doen. Met jou doorzettingsvermogen en een klein beetje mazzel heb ik sterk het gevoel dat je wens zal slagen.

Reacties zijn gesloten.